Święta Felicyta (ur.?, zm. 203) – święta Kościoła katolickiego , męczennica .

Według tradycji Felicyta była bogatą rzymską wdową i matką siedmiu synów. Cała rodzina gorliwie wyznawała chrześcijaństwo. Gdy aresztowano ich z powodu wiary, synowie, za przykładem matki, odmówili złożenia ofiary pogańskim bożkom. Felicyta musiała patrzeć na egzekucję swoich dzieci, po czym sama została ścięta. Pochowano ją przy Via Salaria.

Przyjmuje się, że to zdarzenie miało miejsce 7 marca ( wtedy też przypada wspomnienie świętej i jej towarzyszki św. Perpetui ) ^[1] . Początkowo kult świętej Felicyty był szeroko rozpowszechniony, jednak w 1969 roku został on ograniczony do kalendarza lokalnego.

Do świętej Felicyty zwracają się kobiety, które pragną urodzić synów.

W sztuce przedstawiana jest z mieczem bądź otoczona przez siedmiu synów.

Bibliografia

• Hallam E., Święci w naszym życiu. Patroni spraw trudnych, radosnych i zwyczajnych., wyd. KDC, Warszawa 2005.

Przypisy