Kompromisowość i życiowość poglądów Milla przyczyniły się do ich wielkiego rozpowszechnienia. W drugiej połowie XIX wieku zapanował wśród inteligencji europejskiej „duch pozytywny", dążenie do uwolnienia filozofii od czynników metafizycznych.
Patronami tego ruchu byli Comte i Mill:
nazwę „pozytywizm" wziął od Comte'a, ale treść od Milla. Empiryzm sprzymierzony z pozytywizmem opanował na kilka pokoleń umysłowość Europy. Były to doktryny proste w założeniach, operujące wyraźnymi faktami, łatwe do przyswojenia. Szerokie sfery inteligencji zaufały im całkowicie i każdy prawie światlejszy człowiek w drugiej połowie XIX wieku był „pozytywistą".
