„Żywot cezarów” jest ogromną bazą danych, lecz nie dorównuje twórczości Tacyta.
Swetoniusz koncentrował się szczególnie na prywatnym życiu władców, a mało miejsca i uwagi poświęcił ich prawodawczej i politycznej działalności. Liczne zachcianki, decyzje itp., były niekiedy źle odbierane i interpretowane przez
społeczeństwo, co prowadziło do wielu wysuwanych wniosków, jak np. choroba umysłowa
Kaliguli gdy ogłosił się
bogiem i kazał oddawać sobie cześć. Minusem dzieła Swetoniusza, przedstawiającego życiorysy była również łatwowierność w pogłoski, brak
chronologii, gdyż nie umieszczał żadnych innych ważnych dat prócz narodzin
cesarzy. Mimo wszystkich tych błędów, dzieło cieszy się dużą popularnością.
