Najwybitniejszym historykiem za czasów cesarstwa był Tacyt (ok. 55-120 r. n.e.), którego pierwsze dzieło nosi tytuł „Dialog o mówcach”. W „Dziejach” ukazał panowanie dynastii Flawiuszów (69-96 r. n.e.), jednak jego najsłynniejszym dziełem są „Roczniki” („Annales”) opisujące czasy panowania Tyberiusza, Kaliguli, Klaudiusza i Nerona, które – jak i „Dzieje” - nie zachowały się w całości. Napisał również „Żywot Agrykoli” (zawiera życie jego teścia) oraz monografię etnograficzną „Germania” (zawiera religię, obyczaje oraz stosunki polityczne i społeczne Germanów).
