Czołowym przedstawicielem rewizjonizmu był Eduard Bernstein (1850-1932). W roku 1899 opublikował książkę Przesłanki socjalizmu i zadania socjaldemokracji, w której koncepcje Marksa oraz jego współpracownika Fryderyka Engelsa uznał za anachroniczne i szkodzące wizerunkowi niemieckiej socjaldemokracji (w tamtym okresie terminy socjalizm i socjaldemokracja stosowane były wymiennie, a największa niemiecka partia robotnicza, głosząca marksizm jako swą oficjalną ideologię, nazywała się Socjaldemokratyczna Partia Niemiec).
Zdaniem Bernsteina kapitalizm jest systemem ekonomicznym o dużej elastyczności i zdolnościach adaptacyjnych, dlatego mówienie o jego rychłym upadku jest nierealistyczne. Tym bardziej, że poziom życia klasy robotniczej wcale nie maleje, lecz wyraźnie rośnie (Bernstein cytował konkretne dane ekonomiczne), zwiększa się liczba osób posiadających własność, a liczebność mas proletariackich kurczy się.
