Na powietrzu ulega pasywacji, pokrywając się cienką warstewką zasadowego węglanu.
Spala się w powietrzu niebieskozielonym płomieniem dając biały tlenek ZnO.
Z kwasów wypiera wodór przechodząc w odpowiednią sól.
Rozpuszcza się w roztworach ługu tworząc cynkany (pochodne kwasu cynkowego): Zn + 2NaOH + 2H2O ——> H2 + Na2[Zn(OH)4]
(lub w formie nieuwodnionej Na2ZnO2)
Cynk jest używany do powlekania blach, rur i drutów żelaznych w celu ochrony przeciwkorozyjnej. Będąc metalem aktywniejszym od żelaza, w przypadku uszkodzenia powłoki zabezpieczającej pełni w powstałym mikroogniwie role anody i utlenia się pierwszy, chroniąc żelazo przed korozją.