Obszar na którym znajduje się Wyżyna Środkowosyberyjska stanowi wyżynę płytową, która posiada na uskokach urozmaicone krawędzie. Wody powierzchniowe na tym obszarze miały działalność erozyjną w skutek trzeciorzędowego wydźwignięcia blokowego. W wyniku działalności erozyjnej wód wyżyna posiada liczne głębokie wcięcia. Wyżyna Środkowosyberyjska w swojej północnej części przechodzi w Nizinę Północnosyberyjską, która jest ograniczona rowem tektonicznym. Rów ten oddziela Góry Byrranga, których rzeźba ukształtowana została przez procesy glacjalne w wyniku czego góra łagodnie opada na północ. Wpływ na ukształtowanie terenu Syberii Północno-Wschodniej miały wpływ ruchy mezozoiczne i kenozoiczne, zlodowacenie plejstoceńskie oraz wystąpienie wieloletniej zmarzliny (miąższość 200-500 m).