W drugiej fazie (krytycznej) to, co chroni człowieka przed niebezpieczeństwem, zaczyna mu szkodzić, a dzieje się tak, ponieważ procesom fizjologicznym (np. nadmierna produkcja kwasu solnego w żołądku) towarzyszą kłopoty z koncentracją, trudności w rozwiązywaniu problemów i zmniejsza się zdolność przewidywania. Jeśli człowiek znajdujący się w tym stanie nie zdoła rozładować stresu i zapewnić odpoczynku, to może dojść do trzeciej fazy stresowej nazywanej destrukcją. Faza ta charakteryzuje się obroną organizmu przed stresem i często przybiera formę agresji, której celem jest atak na stresor – przedmiot lub osobę. Agresja redukuje chwilowo napięcie emocjonalne, ale następnie prowadzi do nasilenia stresu i nowych trudności, powodując błędne koło.