|
G. Gadamer - hermeneutyka filozoficzna
Słowa - pojęcia, ukute i przekazane podczas tego procesu, nie są bowiem trwałymi znakami i sygnałami, oznaczającymi coś jednoznacznego, ale wypływają z komunikatywnego poruszenia ludzkiej wykładni świata, dokonującej się w języku, przez nią są poruszane, przemieniane i ulegają wzbogaceniu, wchodzą w nowe konteksty, zakrywające stare, na pół popadają w zapomnienie, a odżywają w nowym, zapytującym myśleniu.
Dlatego u podstaw wszelkiej filozoficznej roboty kryje się wymiar hermeneutyczny pojęcia, określany dzisiaj trochę niedokładnie terminem "historia pojęcia". Nie jest ona jakimś wtórnym zajęciem, kiedy, zamiast mówić o rzeczach, rozprawia się o używanych do tego celu środkach porozumienia, ale stanowi element krytyczny w samym użyciu pojęć.
Gadamer często nie respektuje tradycyjnych podziałów na dyscypliny filozoficzne, swoją ontologię, teorię poznania, historię filozofii, etykę podporządkowuje tematycznie lokalnym, niekiedy doraźnym, choć uzasadnionym jednością problematyki formom wypowiedzi filozoficznej.
|
