Charakterystyczne dla brytyjskiego wybrzeża są głęboko wcięte zatoki (największe: Kanał Bristolski, Cardigan, Zatoka Liverpoolska, Firth of Clyde, Firth of Forth, Moray Firth).
Wielką Brytanię można podzielić na dwie strefy: nizinną na południu i wyżynno-górzysta na północy, z tym że obszary górskie znajdują się także w Walii i Kornwalii.
Na północy głównej wyspy znajdują się stare Góry Kaledońskie i Grampiany, rozdzielone rowem tektonicznym. Silnie rozczłonkowane dolinami rzecznymi Góry Kaledońskie są górami średnich wysokości, a ich najwyższym szczytem jest Carn Eige o wysokości 1 182 m n.p.m.
Granitowe masywy szkockich Grampianów są najwyższe w całej Wielkiej Brytanii. Najwyższy szczyt tych gór jaki całego kraju to Ben Nevis (1 343 m n.p.m.).
Południowa część Szkocji jest wyżynna, znajduje się tam Wyżyna Południowoszkocka o maksymalnej wysokości 840 m n.p.m. Wzgórza Cheviotstanowią naturalną granicę między Szkocją a Anglią. Góry te wznoszą się maksymalnie do 816 m n.p.m.
W środkowej części leżą Góry Pennińskie, które są górami niskimi. Cross Fell jest ich najwyższym szczytem i wznosi się na 893 m n.p.m. Góry te ciągną się równolegle do wybrzeży i występuje tam rzeźba krasowa.
Góry Kambryjskie leżą na zachodzie kraju na terytorium Walii.
Środkowa i południowa Anglia to przeważnie niziny poprzecinane licznymi pasmami wzgórz. Południowo-wschodnią część tej krainy zajmuje Basen Londyński zwany także Niziną Angielską. Inne niziny to np. Midlands, Fenland.
Roślina mająca największe liście dorastające do 20 metrów długości to palma Raphia farinifera (Raphia ruffia), która rośnie na wyspach Oceanu Indyjskiego.