Drganiami własnymi lub
swobodnymi nazywamy drgania układu bez oddziaływania z otoczeniem. Każde ciało sprężyste charakteryzuje się drganiami własnymi o stałym okresie. Drgają deski podłogi, ściany budynków, szyby w oknach, struny instrumentów muzycznych itd.
Drgania własne — to drgania o stałej amplitudzie. W rzeczywistości drgania własne, których amplituda nie zmienia się nie istnieją.
Drgania tłumione (gasnące)
Z doświadczenia wiemy, że wahadło pobudzone jednorazowo do drgań przez wychylenie go z położenia równowagi waha się w miarę upływu czasu coraz słabiej, aż wreszcie zatrzymuje się. Świadczy to
o rozpraszaniu energii.
Drgania takie nazywamy drganiami tłumionymi lub gasnącymi.
Drgania wymuszone
Zanikaniu wahań wahadła można zapobiec przez okresowe pobudzanie go do ruchu. Jeżeli energia dostarczana w każdym impulsie pobudzającym zrównoważy energię rozpraszaną, to drgania wahadła staną się niegasnące. Takie drgania wzbudzone za pomocą zmieniających się okresowo sił zewnętrznych, albo też przenoszone z innego ciała drgającego nazywamy
drganiami wymuszonymi.
