Miarą rozpuszczalności jest maksymalna masa substancji, która może rozpuścić się w 100 gramach rozpuszczalnika, w określonej temperaturze, czyli ilość zawarta w roztworze nasyconym.
Roztwór nasycony to roztwór zawierający największą w określonej temperaturze (np. 20oC) ilość substancji rozpuszczonej, która znajduje się w równowadze z tą substancją pozostającą w fazie stałej.
Rozpuszczalność substancji w wodzie zmienia się wraz ze zmianą temperatury.
Wraz ze wzrostem temperatury rozpuszczalność soli przeważnie wzrasta, wiele z nich wykazuje niewielkie zmiany rozpuszczalności, jak np. NaCl, nielicznych rozpuszczalność maleje, np. Na2CO3.
Rozpuszczalne są wszystkie azotany, octany, podobnie jak chlorki, bromki i jodki z wyjątkiem srebra, rtęci oraz ołowiu(II).
Rozpuszczalne są wszystkie siarczany, z wyjątkiem siarczanów baru, strontu, ołowiu oraz słabo rozpuszczalnych siarczanów wapnia, srebra i rtęci.
Praktycznie nierozpuszczalne są wszystkie obojętne węglany i fosforany, z wyjątkiem węglanów i fosforanów amonowych oraz metali alkalicznych.
