Syn się męczył nad książką, stękał ojciec stary.
Ten nie miał odpoczynku, a tamten swobody:
Płakał ojciec, że stary; płakał syn, że młody.
Świat, który pokazuje Krasicki w bajce jest pełen niedorzecznych dążeń. To smutna puenta bajki wynikająca z zestawienia dwóch postaci symbolizujących wady młodości i starości. Zarówno syn, jak i ojciec ubolewali nad swoim wiekiem i czynnościami, które były z nim związane.
