Prawo w znaczeniu podmiotowym to uprawnienia przyznawane jednostce przez obowiązujące akty prawne, czyli np. "mam prawo do…" (np. prawo do nauki).
Prawo w sensie podmiotowym daje możliwość dopiero z chwilą ich naruszenia przez osoby trzecie.
Np. (art. 198 k.c. mówi, że "każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli") – z przepisu tego wynikają przysługujące uprawnienia każdemu współwłaścicielowi.
Treścią prawa podmiotowego może być również możliwość domagania się określonego zachowania się pewnych osób. Przykładem takiego stanu prawnego jest norma art. 342 k.c., która brzmi: " nie wolno naruszać samowolnie posiadania (np. rzeczy), chociażby posiadacz był w złej wierze (np. złodziej)".
Treścią prawa podmiotowego może być również możliwość domagania się określonego zachowania się pewnych osób. Przykładem takiego stanu prawnego jest norma art. 342 k.c., która brzmi: " nie wolno naruszać samowolnie posiadania (np. rzeczy), chociażby posiadacz był w złej wierze (np. złodziej)".
