Porządek społeczny w feudalizmie opierał się na władzy posiadaczy ziemskich. Panem zachodnich części Europy był rycerz, którego głównym atrybutem był koń – symbol siły i bogactwa. Rycerze nazywani milites lub bellatores byli elitą społeczną. Wysoką pozycją społeczną zajmowali także duchowni, których nazywano oratores ( łac. orare – modlić się). Najniżej w drabinie społecznej lokowali się chłopi - laboratores (łac. laborare – pracować).