Ustrój republiki

W pierwszym okresie Rzym był królestwem, dopiero ok. 509 r. p.n.e. (po zakończeniu panowania ostatniego króla Tarkwiniusza Pysznego) stał się republiką, która posiadała zasady funkcjonowania państwa i elementy organizacji znane z Grecji. Decyzje polityczne państwa powierzono senatowi i obywatelom Rzymu (np. wypowiadanie wojen, zawieranie pokoju, wybór urzędników i uchwalanie prawa). Obywatele stawiali się na trwające jeden dzień ale nieodbywające się w dni targowe, obrady zgromadzenia. Cele tych zgromadzeń było zajęcie odpowiedniego stanowiska - sprzeciwu lub akceptacji - dla podjętych przez urzędników decyzji. Zgromadzeniu przewodniczył mający prawo do przemowy urzędnik. Nie prowadzono debat, dyskusji i poprawek do podjętych decyzji. Najważniejszymi zgromadzeniami Rzymu były centralne (podział według klas majątkowych) i trybusowe (według podziału terytorialnego)