Dwaj uczeni niemieccy, M. Schleiden w 1838 r. i T. Schwann w 1839 r., wykazali jako pierwsi, że zarówno rośliny jaki i zwierzęta są skupiskami komórek oraz, że komórka jest podstawową jednostką budulcową organizmów żywych. W 1855 r. teoria komórkowa została rozszerzona przez Rudolfa Virchowa. Stwierdził on, że nowe komórki mogą powstawać wyłącznie przez podział komórek już istniejących tzn. komórki nie powstają spontanicznie z materii nieożywionej. Około 1880 r. niemiecki biolog i genetyk August Weismann wskazał, że bardzo ważną konsekwencją stwierdzenia Virchowa jest to, że wszystkie żywe komórki wywodzą się od przodków żyjących w zamierzchłych czasach. Dowodem wspólnego pochodzenia wszystkich komórek jest podobieństwo podstawowych struktur i cząsteczek, z których są zbudowane.