Liwiusz pisał stylem spokojnym, wyważonym i opisowym. Styl ten nazwano liwiańskim. Cytował wypowiedzi postaci historycznych, jednak przypisywał im także słowa, których nie byli autorami. Stanowiły one jednak przemyślenia Liwiusza o polityce państwa. Podstawowym źródłem informacji były dla niego prace wcześniejszych historyków rzymskich i greckich, korzystał również z pamiętników i z archiwum senatu. Był mało krytyczny wobec analizowanych źródeł, a jeśli natrafiał na rozbieżności w informacjach, to nie dociekał prawdziwości którejkolwiek z nich, lecz przytaczał wszystkie wersje.