Tendencje zjednoczeniowe

Inną grupą społeczną popierające zjednoczenie się kraju było ukształtowane w okresie rozbicia dzielnicowego rycerstwo, które liczyło na to, że król ograniczy panującą samowolę możnowładców. W XIII w. książęta starali się o poparcie wśród duchowieństwa, możnowładców i rycerstwa, co dałoby im możliwość utrzymania władzy lub jej zdobycie. Rycerstwo wygłaszało swoje opinie na organizowanych przez książąt wiecach, a w zamian za udzielenie im poparcia otrzymywało wiele przywilejów. Jednym z przywilejów rycerstwa było pełne prawo do posiadania ziemi i swobodnego zarządzania nią, którą posiadający prawo użytkowe chłopi mogli jedynie uprawiać i przekazywać swoim następcom, lecz nie mogli jej odsprzedać. Książęta zwalniali posiadłości rycerskie z wielu świadczeń na swoją rzecz, a w XIV w. rycerzy określano już mianem szlachty. Część możnowładców również popierała zjednoczenie się państwa Piastów, lecz niektóre rody były temu przeciwne, ponieważ obawiały się utraty swojej uprzywilejowanej pozycji.