Lata między 1901-1914, które zakończyły się wybuchem wojny, były kontynuacją gospodarczych, kulturowych i społecznych przemian poprzedniego wieku. Na świecie Europa wiodła prym niemal we wszystkich dziedzinach, a rozwój przemysłu wpłynął na życie jej mieszkańców, zwłaszcza jej zachodniej części. Zmiany gospodarcze i rozwój komunikacji doprowadziły do masowej emigracji mieszkańców Europy, co też w ogromnym stopniu wpłynęło na kolonializm terytoriów zależnych od państw europejskich. Europa była światowym centrum nauki i kultury, a jej uniwersytety były najważniejszymi ośrodkami naukowymi, dodatkowo europejskie wartości moralne oraz kierunki w kulturze i sztuce naśladował cały świat. W późniejszych latach czasy te nazywano la belle époque (szczęśliwa epoka). Mimo tak wielkiego rozkwitu kultury i sztuki w Europie, rozkwit objął jedynie Francję, Wielką Brytanie i nieco później Niemcy, chociaż ważną rolę odgrywały także Włochy, Austro-Węgry i Rosja.
Europa
