Nowe myśli czerpano ze starych kierunków filozoficznych. Jednym z nich był racjonalizm, który głosił, że człowiek powinien kierować się rozumem i odrzucać wszelkie dogmaty. Innym kierunkiem cieszącym się powodzeniem był empiryzm. Mówił on o tym, że człowiek powinien kierować się wyłącznie doświadczeniem. Uważano, że jeżeli jakiegoś twierdzenia nie można wyjaśnić empirycznie to nie może być ono prawdziwe. Zwolennicy obydwu kierunków wierzyli w potęgę nauki i cywilizacji, twierdząc, że ludzie kierując się rzetelną wiedzą będą postępować lepiej. Poglądy uznające prymat rozumu nazwano oświeceniem.
