Faszyzm odrzucał zarówno liberalną wizję społeczeństwa indywidualistycznego, jak i marksistowski model walki klasowej.
W zamian proponował wizję społeczeństwa korporacjonistycznego, opartego na zasadzie współpracy wszystkich klas społecznych. W praktyce wyglądało to tak, że zamiast klasycznych związków zawodowych oraz związków przedsiębiorców powstały pod protekcją państwa faszystowskiego korporacje branżowe, zrzeszające zarówno pracobiorców, jak i pracodawców. Rozstrzygały one o wszystkich kwestiach płacowych i socjalnych, kierując się w działaniu solidaryzmem narodowym.
Faszystowskie ustawodawstwo zabraniało przeprowadzania strajków, powołując się na obowiązujący wymóg utrzymania pokoju społecznego. Z drugiej zaś strony ograniczało w działaniu także prywatnych właścicieli, dawało bowiem państwu prawo do określania wielkości i asortymentu produkcji oraz stanu zatrudnienia.
