Władca Egiptu – faraon – sprawował władzę absolutną, stanowił najwyższy autorytet w sprawach religijnych i świeckich, a jego samego uważano za boga. Jego wolę wypełniali powołani urzędnicy - początkowo byli nimi członkowie rodziny - którymi obsadzał najwyższe urzędy. Za zarządzanie terytorium państwa byli odpowiedzialni wyspecjalizowani urzędnicy, którzy zajmowali się skarbem państwa, rolnictwem, handlem, robotami publicznymi itp. Do zajmowania ważnego stanowiska potrzebne były: pracowitość oraz odpowiednia wiedza i wykształcenie. Dawało to większe szanse na zajęcie lepszej posady i możliwość awansu. Silną pozycję w państwie posiadały również kobiety (dziedziczyły one cały majątek rodziny) pochodzące z zamożnych rodzin.