Jest to jeden z najbardziej popularnych algorytmów sortowania. Został wynaleziony w 1956 r. przezE.J. Issacai R.C. Singletona.
Algorytm działa w czasie liniowym O(n).
Algorytm najlepiej się sprawdza dla zbiorów zawierających dużą liczbę elementów, liczb całkowitych jednak o małym zakresie ich wartości.
W przypadku ogólnym pesymistyczna złożoność obliczeniowa tego algorytmu wynosi O(n2).
Zazwyczaj przyjmuje się, że sortowane liczby należą do przedziału od 0 do 1. Jeśli tak nie jest, to można podzielić każdą z nich, przez największą możliwą (jeśli znany jest przedział) lub wyznaczoną.
Algorytm ma klasę czasowej złożoności obliczeniowej O(m+n), gdzie m oznacza ilość możliwych wartości, które mogą przyjmować elementy zbioru, a n to ilość sortowanych elementów. Jeśli m jest małe w porównaniu z n (sortujemy dużo elementów o małym zakresie wartości), to na czas sortowania będzie miała wpływ głównie ilość elementów ni klasa złożoności uprości się do postaci O(n).
Dla osiągnięcia optymalnej złożoności liczba kubełków powinna być rzędu liczby elementów.
Roślina mająca największe liście dorastające do 20 metrów długości to palma Raphia farinifera (Raphia ruffia), która rośnie na wyspach Oceanu Indyjskiego.