Pierwszy wers podsumowuje cały wiersz. Żeby być człowiekiem to znaczy bowiem, że trzeba być wytrwałym, uczciwym, mieć cele, dążenia i zainteresowania. Gdy człowiek będzie godnym i sprawiedliwym, będzie też umiał znosić trudy życia, niepowodzenia, smutek i cierpienia.
W jaki sposób podmiot liryczny mówi o wartościach godnych człowieka?
W wierszu panuje podniosły, uroczysty nastrój, jak w czasie prefacji w Kościele. Tworzy go między innymi powtórzenie dwóch pierwszych wersów strof (oprócz ostatniej). Jest to zdanie, które można usłyszeć podczas mszy: Zaprawdę godnym i sprawiedliwym słusznym i zbawiennym jest
słowo „zaprawdę” przypomina dodatkowo przypowieści Chrystusa. Dzięki temu wzrasta ranga utworu. Użycie go zwraca uwagę na to, że w utworze jest mowa o sprawach bardzo ważnych.
Na końcu strof ( oprócz przedostatniej) powtarzany jest wers „I tego trzymać się trzeba” będący swego rodzaju refrenem.
