Już tylko starsze pokolenie pamięta gry towarzyskie, które wypełniały czas po zajęciach szkolnych, a w zabawach tych uczestniczyły nie tylko dzieci, ale całe rodziny. Do zabaw wykorzystywano przedmioty codziennego użytku: piłki, ołówki, monety. Pokoleniu XXI wieku do zabawy służy drogi sprzęt audiowizualny. Do zabaw nie potrzebny jest kolega, matka, ojciec czy rodzeństwo. Sam siedzi przed szklanym ekranem telewizora lub komputera i jak w amoku przeżywając wachlarz negatywnych emocji, bawi się w zabijanie zwierząt i ludzi. Czy my nauczyciele możemy się dziwić, dlaczego dzieci i młodzież ma tyle w sobie agresji, złości i czasami nienawiści? Współcześni i nowocześni rodzice nie obcują z dzieckiem, ponieważ muszą zarabiać pieniądze na drogi sprzęt dla swych dzieci. Życie w rodzinie staje się „ byciem obok siebie”, a dom rodzinny - sypialnią do której wraca się tylko na noc. Rodzice nie mają czasu na wspólne bawienie się z dzieckiem , bo muszą „ zarabiać pieniądze”. Kontakt dziecka z rodzicem coraz częściej zastępowany jest szklanym ekranem. Psychologowie ze smutkiem stwierdzają, że telewizor i komputer na dobranoc zastąpił dziś matkę, babcię, którzy w przeszłości opowiadali dzieciom bajki lub czytali książki. Osamotnione, cierpiące dzieci w pustych mieszkaniach, patrzące w migocące ekrany telewizorów lub komputerów to już powszechny obraz dzisiejszego, polskiego społeczeństwa. Rozwój i upowszechnienie telewizji i komputerów sprawia, że dzieci w wielu domach oglądają programy o różnej porze dnia, często po 22 lub w nocy. Na wskutek nieracjonalnego korzystania z mediów przez dziecko może wywołać ujemne skutki w różnych sferach życia: emocjonalnego, społecznego, moralnego i intelektualnego. Programy telewizyjne i gry komputerowe mogą wpłynąć na młodych widzów zarówno pozytywnie, jak i negatywnie. Prawie codziennie prasa, radio, telewizja informują nas o aktach gwałtu, okrutnych morderstwach. Przemoc w mediach i w grach komputerowych jest stale obecna, przenika do życia codziennego i środowiska szkolnego. Nadawcy wykorzystują ten fakt, ponieważ ona przyciąga masowa widownię. Dziecko bez pomocy dorosłych nie jest w stanie poradzić sobie z różnorodnymi informacjami docierającymi do niego z ekranu. Lawina informacji sprawia, że dziecko ze względu na małe doświadczenie i określony poziom rozwoju psychicznego nie zawsze potrafi zrozumieć co jest ważne, a co drugorzędowe w przekazywanych treściach. „Natłok” informacji powoduje ,że dziecko nie jest wstanie uporządkować fakty i dokonać odpowiedniej analizy. Świat prezentowany przez telewizję to świat brutalności, bezwzględności, cynizmu. Już od najmłodszych lat dzieci oswajają się ze śmiercią, zbrodnią, krwią i okrutną przemocą. Uczucia, jakich doświadczają zwłaszcza mali odbiorcy, przekształcają się często w stany lękowe, koszmary, rozdrażnienia, bóle głowy. Jednak najbardziej groźne jest to, że dzieci te są mało wrażliwy na krzywdę i cierpienie występującą w życiu realnym.. Wpatrując się w szklany ekran gry komputerowej czy telewizora nasyconego przemocą, dziecko wyrabia sobie przekonanie , że jest to coś powszechnego i „normalnego”. Często identyfikuje się i upodabnia w życiu codziennym ze swoim „ bohaterem”. Bohaterowie tych filmów – często gwałtowni i brutalni – są albo dobrzy, albo źli - uniemożliwia dzieciom poznanie ludzkiej natury i w efekcie może wywołać u nich , bardzo szkodliwe z psychologicznego punktu widzenia, trudności zaakceptowania „zła” ,które jest w nich samych. Ciągły kontakt z telewizją „usypia” wyobraźnię dziecka i zubaża jego słownictwo .Pod jej wpływem widz staje się bierny, miesza fikcję z rzeczywistością,. Dzieci, które bez selekcji programu po kilka godzin dziennie spędzają przed telewizorem, są bardzo mało odporne na stres. Kiedyś bowiem następuje koniec ekranowej akcji dziecko nie potrafi się zmierzyć z rzeczywistością. Rzeczywistość ta bywa często nieprzyjazna i wroga, i nie można przed nią uciec na fotel biernego kibica. Długotrwałe przesiadywanie przed telewizorem ogranicza, bądź całkowicie redukuje czas na zabawy i gry ruchowe. Prowadzi to do wad postawy, otyłości, zaburzeń w przemianie materii .U dzieci tych objawami zewnętrznymi są najczęściej zaokrąglone plecy, zapadnięta klatka piersiowa i niska sprawność psychoruchowa. Sceny tortur, zabójstw, przemocy wpływa ujemnie na układ nerwowy dziecka. Dzieci te stają się niespokojne, przeżywają lęki nocne, trącą apetyt, są znużone i zmęczone. Obecnie rodzice mają mniej czasu, są zajęci swoją pracą zawodową, pogonią za pieniądzem, sukcesem zawodowym, i dlatego przebywają wiele godzin poza domem. Swoją funkcję wychowawczą powierzają telewizji. Należy odpowiedzieć na pytanie:. Czy to jest dobra, czy zła niańka?” Coraz częściej telewizor zastępuje matkę i ojca. Czy nam o takie wychowanie chodzi?
Opracowała I. Dettlaff
|