Scenariusz uroczystości szkolnej jest poświęcony obchodom rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości.
Scena udekorowana biało – czerwonymi narodowymi elementami.
Recytator I :
To bardzo odległe czasy , ale na trwałe wpisały się do historii Polski. Zebraliśmy się dziś , by uczcić 87 rocznicę odzyskania niepodległości. A jak do tego doszło ...
Był rok 1772 i pierwszy rozbiór Polski . (uczeń przypina na przygotowanej tablicy napis : „1772 – pierwszy rozbiór Polski”) Rok 1793 to drugi rozbiór naszych ziem . (uczeń przypina drugą tabliczkę) Rok 1795 – Polska przestaje istnieć na mapach geograficznej Europy . (uczeń przypina trzecią tabliczkę)
Pieśń „O mój rozmarynie”
Recytator II :
Dnie się za dniami wloką takie czarne , jako ta ziemia , w której jestem wryty , a życie pełza nad pojęcie marne , nie zna , co to noc , co słońce lub świty .
Recytator I :
Nie powiodło się powstanie , zwane listopadowym , które wybuchło 29 listopada 1830 roku. Wróg był silniejszy .
Recytator III :
Niech krew nasza spadnie gromów mową i obudzi legiony drzemiące – niech powstaną , niech sięgną po słońce .
Pieśń „Pierwsza brygada” (trzy zwrotki)
Recytator I :
Znów był zryw narodowy. Został jednak brutalnie stłumiony. Działo się to w styczniu 1863 roku. Kiedy szalał terror zaborców , kiedy gasły nadzieje na wolną Ojczyznę pozostawała jeszcze modlitwa i wiara , że Bóg pomoże .
Recytator IV :
Wróć nas do kraju , gdzie wiejskie figury o deszcz za czasu posuchy się modlą , ty , coś zbawiennej poskąpił nam chmury , i ani jedną nie wzmogłeś nas kroplą .
By wodne nurty wezbrały i strzegły ziemi bezbronnej , omdlałej od spieki , gdy suchą stopą w równinie rozległej wróg przez wyschnięte przeprawił się rzeki.
Wróć nas do kraju , gdzie nikt ci nie bliźni , jeśli w bezradnej udręce się zbliża do starych proroctw i prędzej czy później losy ojczyste porówna do krzyża .
Uczeń wnosi tabliczkę z napisem „11 listopada 1918 roku – początkiem polskiej niepodległości” .
Recytator I :
Wybiła godzina rozstrzygająca . Polska przestała być niewolnicą i sama chce stanowić o swoim losie , sama chce budować swą przyszłość , rzucając na szalę wypadków własną siłę oręża.
Recytator V :
O mamo , otrzyj oczy , z uśmiechem do mnie mów – ta krew , co z piersi broczy , ta krew to za nasz Lwów ! Ja biłem się tak samo jak starsi – mamo chwal , tylko mi ciebie , mamo tylko mi Polski żal .
Mamo , czy ty jesteś ze mną ? Nie słyszę twoich słów ... W oczach mi trochę ciemno ... Obroniliśmy Lwów . Zostaniesz biedna sama . Baczność ! Za Lwów ! Cel ! Pal ! Tylko mi ciebie mamo , tylko mi Polski żal .
Z prawdziwym karabinem u pierwszych stałem czat , o nie płacz nad swym synem , że za ojczyznę padł . Z krwawą na kurtce plamą odchodzę dumny w dal ... Tylko mi ciebie mamo , tylko mi Polski żal .
Recytator VI :
Polsko nie jesteś ty już niewolnicą , łańcuch twych kajdan stał się tym łańcuchem , na którym z lochu , co był twą stolicą lat sto swym własnym dźwignąłeś się duchem . Dzisiaj wychodzisz po wieku z podziemia , z ludów jedyny ty lud czystych dłoni , co swych zaborców zdumieniem oniemia , iż tym zwycięża jeno , że się broni .
Pieśń „Białe róże”
Recytator VII :
Zanim w ten dzień pogodny tłumy zatłoczą chodnik , nim miasto w sztandarach utonie i kwiaty wychylą się z okien , nim z chrzęstem środkiem ulicy przejdą ułańskie konie , nim przejdzie konna piechota żelaznym krokiem .
Pomyśl choć chwilę , choć chwilę , ile krwi , walk ile kosztowało zdobycie wolności , stworzenie państwa i armii na tej ziemi , co dziś nas radością jak chlebem karmi .
Recytator VIII :
Dzisiaj wielka jest rocznica – Jedenasty listopada ... Tym , co zmarli za Ojczyznę , hołd wdzięczności Polska składa .
Przystrojony portret „Dziadka” , wzdłuż ram spływa czarna wstęga ... Odszedł od nas Wódz w zaświaty – ból do głębi serca sięga .
Żył dla Polski , walczył za nią , na bój krwawy wiódł legiony stał i orał dla Ojczyzny – my zbieramy jego plony .
Recytator IX :
Żołnierzyków mamy dzielnych , bacznie strzegą granic kraju – od nas tylko dziś zależy , aby było nam jak w raju .
Więc o przyszłość walczmy społem , pod sztandarem z Orłem Biały , tylko pracą i nauką przysporzymy Polsce chwały .
Pieśń „Pierwsza brygada” (kolejne trzy zwrotki)
Opracowała mgr Renata Długosz |