Łupek łyszczykowy –
skała metamorficzna
w skład której wchodzą przede wszystkim
kwarc
,
skalenie
i
łyszczyki
. Skalenie są zwykle reprezentowane przez
plagioklazy
, najczęściej
albit
lub
oligoklaz
. Łyszczyki to przede wszystkim
muskowit
, rzadziej
biotyt
lub oba razem. Podrzędnie, w zmiennych ilościach mogą występować:
chloryt
,
chlorytoid
,
staurolit
,
granat
,
sylimanit
, czasami
epidot
,
aktynolit
,
hornblenda
lub
kalcyt
i in. Minerały akcesoryczne to
turmalin
,
cyrkon
,
apatyt
,
monacyt
,
ilmenit
,
tytanit
,
rutyl
. Łupki łyszczykowe cechują się wyraźną
foliacją
oraz zwykle z
laminacją
. Często są zafałdowane. Pospolite są w nich żyłki i soczewki kwarcowe, często zafałdowane. Mają barwy srebrzyste, jasnoszare, szare, ciemnoszare, czasem zielonkawe, zwykle ze srebrzystym połyskiem. Minerały poboczne mogą tworzyć charakterystyczne guzki na powierzchniach foliacji.
Występują w starych masywach metamorficznych. W Polsce w
Tatrach Zachodnich
i
Sudetach
(
Góry Izerskie
,
Pogórze Izerskie
,
Karkonosze
,
Rudawy Janowickie
,
Góry Sowie
,
Góry Orlickie
,
Góry Bystrzyckie
,
Masyw Śnieżnika
,
Góry Bialskie
,
Góry Złote
,
Jesioniki
,
Góry Opawskie
,
Wzgórza Niemczańsko-Strzelińskie
). Wykorzystywane były w lokalnym budownictwie, obecnie używane przy urządzaniu ogrodów.