Kolarstwo górskie
Kolarstwo górskieKolarstwo górskie (MTB – z ang. mountain biking) – forma
kolarstwa
, uprawianego za pomocą
rowerów górskich
, których konstrukcja umożliwia poruszanie się w trudnym terenie. Dyscyplina ta jest coraz bardziej popularnym i docenianym sposobem spędzania wolnego czasu. Niektórzy amatorzy uprawiający ten sport traktują go jako możliwość rozwoju fizycznego, stąd duża liczba imprez, w których kolarze górscy mogą sprawdzać swoje umiejętności. Zalety roweru górskiego i jego uniwersalność powodują, że jest on bardzo często wybierany jako środek transportu podczas eskapad górskich oraz wycieczek w trudnym terenie. Dzięki temu pojawił się całkiem nowy odłam
turystyki rowerowej
, zarówno prywatnej, jak też zorganizowanej, polegającej na przemierzaniu szlaków niedostępnych dla samochodów, a z powodu dużych odległości zbyt długich dla turystów pieszych. Krótka historiaKolarstwo górskie powstało w
USA
, gdzie pod koniec
lat 70.
XX w.
pojawiła się moda na jazdę rowerami w trudnym terenie, poza normalnymi drogami. Za twórcę tego sportu uważa się najczęściej
Gary Fishera
, który w
1979
r. jako pierwszy wpadł na pomysł produkcji rowerów opartych generalnie na konstrukcji
roweru miejskiego
, ale o wzmocnionej i skróconej
ramie
, pozbawionego osłon, błotników i innych tego rodzaju zbędnych "ozdób" oraz zaopatrzenie go w koła o średnicy 26
cali
na szerokich
oponach
z grubym
bieżnikiem
, zamiast dotychczas stosowanych gładkich i cienkich kół 28. Początkowo kolarstwo górskie było nieformalnym
sportem
ekstremalnym. Pierwsze zawody były uprawiane w stylu przypominającym współczesny
freeride
i polegały na zjazdach po wąskich i niebezpiecznych ścieżkach
leśnych
(tzw. single track), przy czym trasy mogły się miejscami wznosić, ale generalnie prowadziły z góry do dołu. Później, mniej więcej pod koniec
lat 80. XX w.
, sport ten zaczął się stawać coraz bardziej popularny i jednocześnie zaczęło się różnicowanie na poszczególne, lepiej zdefiniowane dyscypliny.
Union Cycliste Internationale
(UCI) zwróciła uwagę na ten sport jesienią
1990
roku i włączyła do katalogu swoich oficjalnych zawodów wcześniej rozgrywane nieformalnie od paru lat mistrzostwa świata, które miały miejsce w
Purgatory
w stanie
Kolorado
w USA. W następnym roku pod egidą UCI rozegrano pierwszy cykl zawodów
pucharu świata
. Składał się on z 8 zawodów rozgrywanych w Europie i USA i był on oficjalnie sponsorowany przez firmę
Grundig
, jako Grundig-UCI Cross-Country World Championships. W
1992
roku do pucharu świata doszły jeszcze zawody rozgrywane w
Australii
. Puchar ten był w 1991 i 1992 roku rozgrywany tylko w kategorii Cross-Country (XC). W
1993
po raz pierwszy zorganizowano serię sześciu zawodów w ramach pucharu świata w
downhillu
. W
1996
zawody w XC stały się oficjalnie konkurencją rozgrywaną na
letniej Olimpiadzie
. Dyscypliny Kolarstwo ekstremalneKolarstwo ekstremalne zwane też kolarstwem grawitacyjnym – rodzaj kolarstwa górskiego uprawianego na silnie nachylonych stokach naturalnych, lub specjalnie przygotowywanych trasach. Wspólną cechą jest pokonywanie silnie nachylonej trasy obfitującej w liczne naturalne lub sztuczne przeszkody (muldy, koleiny, ostre wiraże, skocznie). W niektórych dyscyplinach (
freeride
, slopestyle, dirt jumping) przejazdy obfitują w liczne skoki oraz wykonywanie przeróżnych sztuczek ("tricków") w powietrzu – podobnie jak alpejskich konkurencjach
narciarskich
zjazdowiec musi skupić się na wybraniu optymalnej drogi, nie tracąc przy tym trakcji. Istnieje kilka rodzajów dyscyplin zaliczanych do kolarstwa ekstremalnego: -
Zjazd
(
ang.
downhill
, DH) – indywidualny zjazd rowerem na czas po stromych, naturalnych stokach. Ścieżki zjazdowe są często bardzo wąskie, kamieniste czy poprzecinane wystającymi korzeniami. Zawodnicy ścigają się na tej samej trasie, w pewnych odstępach czasu od siebie. Wygrywa najszybszy.
-
Freeride
(FR) – przypomina nieco DH, ale ma mniej formalny charakter, mający w zamyśle przypominać "wolny" styl uprawiania zjazdów z lat 80. Zawody FR mają zawsze mało sformalizowane zasady, które różnią się między sobą, zależnie od tego kto je organizuje. W klasycznym przypadku polegają one na starcie ze szczytu wzgórza i dotarciu dowolnie wybieraną przez zawodników trasą do mety położonej u jego stóp. W jednych wariantach mierzony jest czas przejazdu, a w innych decyduje kolejność dotarcia do mety. Dziś organizuje się wiele typów zawodów freeride'owych, w których liczy się przede wszystkim styl jazdy, czyli poziom trudności wykonywanych tricków oraz liczba upadków.
-
Dual slalom
(DS) – polega na równoległym zjeździe po dość stromej trasie, która jednak może się miejscami wznosić, dwóch zawodników, którzy są wypuszczani w tej samej chwili.
-
Four Cross
(4X) – jest zbliżony do DS, ale na trasę wypuszczanych jest naraz 4 zawodników.
-
Dirt jumping
(DJ) – odbywa się na specjalnie przygotowanym torze (zbudowanym z hop ziemnych – dirtów). Polega na wykonywaniu skoków i w ich trakcie różnych ewolucji w powietrzu.
Inne dyscyplinyAktualnie w ramach kolarstwa górskiego rozgrywa się również zawody w ramach kilku dyscyplin. Są to: -
Cross-country
– (XC)– które są rozgrywane na rundach, zwykle o długości od 6 do 8 km, które zawodnicy pokonują kilka lub kilkanaście razy w trakcie jednego startu. Zawodnicy ruszają wspólnie ze startu zatrzymanego. Od
2005
roku, podobnie jak w kolarstwie przełajowym, zawodnicy mogą korzystać z narzędzi i części zamiennych dostępnych w wyznaczonych do tego celu boksach. Ewentualnych napraw muszą jednak dokonywać sami. O zwycięstwie decyduje wyłącznie kolejność dotarcia zawodników do mety. Zawody seniorów trwają około 2 godzin.
- All moutain (AM) – to odmiana XC, jeździ się na rowerze podobnym jak do wyścigowego cross-country (amortyzator może mieć większy skok, a opony przystosowany do tej jazdy bieżnik i szerokość), tylko agresywniej, szybciej i czasami w trudniejszym terenie. W zależności od interpretacji, kraju i producenta, termin oznacza formę pośrednia między XC, a Enduro, albo tożsamą z enduro.
- Enduro – jest połączeniem XC, downhill'u i freeride'u, polega na jeżdżeniu po wyznaczonych przez siebie trasach, w każdym terenie. W enduro jeździ się, gdzie chce, tam, gdzie wg ridera jest najlepiej i najbardziej ciekawie. Rowery do tej odmiany kolarstwa wykazują różnie dobrane cechy pośrednie między XC a FR takie, jak waga i wytrzymałość, kąty ramy, skok zawieszenia. Odbywają się zawody zaliczane do Enduro, ale w rzeczywistości jest to styl jazdy nie mający na celu wyczynu i rywalizacji.
-
Maraton
(MX, MT) – uprawiany jest na rowerach podobnych w konstrukcji do rowerów do XC, ale polega na przejeździe długiej trasy od 50 do około 200 km, głównie w terenie. W maratonach rozgrywane są oficjalne zawody, od 2004 roku organizowany jest puchar świata pod auspicjami
UCI
.
- Rowerowa jazda na orientację (MTBO, RJnO) – stanowi połączenie
maratonów rowerowych
i klasycznego
biegu na orientację
. Zawodnicy startują na rowerach przystosowanych do maratonów, ale dodatkowo wyposażonych w mapnik. Celem jest zaliczenie jak największej liczby punktów kontrolnych w jak najkrótszym czasie.
-
Street
– przemieszczanie się po mieście wykorzystując elementy jego infrastruktury (murki, pomniki etc.) jako przeszkody.
-
Trial
– dyscyplina, gdzie zawodnik ma do pokonania krótką trasę, na długości której poustawiane są różne (całkiem spore) przeszkody. Ludzi uprawiających ten sport możemy zobaczyć także w mieście (skoki po elementach infrastruktury miejskiej).
Zobacz też
Inne hasła zawierające informacje o "Kolarstwo górskie":
Wag
...
1972
...
Ziemia Ognista (archipelag)
...
Nowa Anglia
...
Studzienna Góra
...
Szczyt (geografia)
...
Widmo Brockenu
...
Sit skucina
...
Murawa bliźniczkowa
...
Ziołorośla
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Kolarstwo górskie":
Świat roślinny i zwierzęcy w Polsce (plansza 13)
...
Zasoby wodne Ziemi (plansza 16)
...
210. Szata roślinna Polski (plansza 10)
...
|