prof. Szczepan Szczeniowski (1968)

Szczepan Szczeniowski (ur. 26 grudnia 1898 w Warszawie , zm. 18 lutego 1979 w Warszawie) – polski fizyk, profesor, poseł na Sejm PRL I kadencji .

Autor znanego wielotomowego podręcznika Fizyka doświadczalna. Prowadził badania w wielu dziedzinach fizyki, m.in. w zakresie fotoluminescencji roztworów , promieniowania kosmicznego , dyfrakcji elektronów i ferromagnetyzmu .

Jego doświadczenia mające na celu wykazanie falowej natury materii i potwierdzenie hipotezy de Broglie'a były przeprowadzone na Uniwersytecie Warszawskim w tym samym czasie, gdy to samo doświadczenie przeprowadzali Germer i późniejszy noblista Davisson oraz niezależnie, również noblista , Thomson . Praca Szczeniowskiego została opublikowana z pewnym opóźnieniem wynikającym z cyklu wydawniczego Polskiego Towarzystwa Fizycznego , co spowodowało odebranie palmy pierwszeństwa profesorowi^[1].

Biografia naukowa

1930–1936 – profesor fizyki teoretycznej na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie .

od 1936 – członek Akademii Nauk Technicznych.

1937–1939 – profesor na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie .

Od 1948 – członek Polskiej Akademii Umiejętności .

1957–1979 – profesor w Instytucie Fizyki Politechniki Warszawskiej .

1963–1969 – dyrektor tegoż Instytutu.

Od 1964 – członek Polskiej Akademii Nauk .

W 1971 otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu .

Przypisy

Bibliografia

• Biogram na stronie IFM PAN (en)