Dingo (Canis lupus dingo) – przedstawiciel rodziny
psowatych
, zamieszkuje
Australię
,
Nową Gwineę
, a ostatnio stwierdzono, że najprawdopodobniej należą do tego podgatunku również dzikie psy z obszaru
Azji Południowo-Wschodniej
i
Filipin
. Na podstawie badań genetycznych stwierdzono, że przodek dingo dotarł na kontynent prawdopodobnie przed 3,5 tys lat wraz z jedną z późniejszych fal osadniczych z Azji Południowo-Wschodniej. Dingo pierwotnie były
udomowionymi
towarzyszami człowieka, jednak w Australii wtórnie zdziczały.
Podobny do
psa domowego
, z którym daje płodne krzyżówki, różni się jednak od niego wieloma istotnymi cechami, m.in. budową czaszki.
Znakomicie przystosowany do warunków środowiska; ani australijska, ani azjatycka populacja dingo nie wykazuje tendencji spadkowych.
Żywi się królikami, małymi torbaczami, kangurami i zwierzętami domowymi. Żyje do 14 lat.
Dane liczbowe
- Wysokość: 44-63 cm
- Długość ciała: 86-122 cm.
- Waga: 10-24 kg
- dojrzałość płciowa: po 2 latach
- ciąża:63 dni
- liczba młodych: do 8
- długość życia:do 14 lat
Występowanie i środowisko
Australia i Nowa Gwinea
Odżywianie
Mięsożerne, polują głównie w nocy, pojedynczo lub w stadach, przede wszystkim na drobne ssaki, jaszczurki, kangury. W okresach braku pożywienia uzupełniają dietę jajami ptaków, larwami owadów i ptactwem wodnym. Podczas polowania na większą zdobycz, najpierw gonią ofiarę, by ją zmęczyć, i dopiero później atakują. Dingo zabijają tylko tyle zwierząt, ile potrzebują, żeby się wyżywić. Ewentualny nadmiar pożywienia zagrzebują w ziemi na później. Zupełnie inaczej zachowują się kiedy uda im się przedostać do ogrodzenia z owcami. Całkowicie bezbronne i nie mogące im uciec owce są przez nie zabijane jakby dla zabawy[]. Uśmiercają wtedy o wiele więcej owiec niż potrzebują do wyżywienia. Stanowi to główny powód z kolei ich zabijania przez hodowców zwierząt.
Rozmnażanie
Późną jesienią samice dingo mają
ruję
. W tym okresie za samicami podążają grupy samców (najczęściej złożone z ok. 12 osobników). Samica wybiera jednego partnera (często ojca poprzednich szczeniąt). Młode rodzą się po około 9 tygodniach w głębokiej, dobrze ukrytej norze. Dla bezpieczeństwa młodych dingo polują z dala od swojej nory i wracają do niej tylko w celu nakarmienia młodych. W początkowym okresie pożywienie dostarcza tylko samica, później również samiec.
Zagrożenie i ochrona
Mapa hybrydyzacji dingo i Dingo Fence
W
Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych
Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów
został zaliczony do kategorii VU (zagrożony wyginięciem)[2]. Głównym problemem zagrażającym populacji dingo jest krzyżowanie z psem domowym[2]. W Australii zbudowano tzw. Dingo Fence, czyli płot, który ma chronić najbardziej zamieszkane południowo-wschodnie tereny Australii przed dingo[3].
Zobacz też
Przypisy