Ernest II (zm.
17 sierpnia
1030
) -
książę Szwabii
w latach
1015
-
1030
z dynastii
Babenbergów
, syn Ernesta I i
Gizeli
,
pasierb
cesarza
Konrada II
.
Ernest II został księciem Szwabii po śmierci ojca, w
1015
roku, jednak początkowo nie były to rządy samodzielne a
regencja
matki.
W
1024
kolejny mąż matki,
Konrad II
, został wybrany na
króla Niemiec
. Ernest miał bardzo dobre relacje z ojczymem, został przedstawicielem króla w Szwabii. Obaj byli też kandydatami do tronu Burgundii po bezdzietnym wuju Gizeli,
Rudolfie III
. Ostatecznie
królem Burgundii
został Konrad.
W
1025
roku Ernest przyłączył do opozycji przeciw ojczymowi. W następnym roku Konrad pokonał opozycję, zaś Ernest poddał mu się i wziął udział w wyprawie włoskiej tegoż w latach
1026
-
27
. Z Italii został odesłany do Szwabii by zdławić resztki rebelii przeciw Konradowi, jednak przyłączył się do opozycjonistów i poniósł ostateczną porażkę w tym starciu. W efekcie tych zdarzeń został uwięziony, jednak z powodu relacji rodzinnych i, być może, nacisków Gizeli, nie został pozbawiony tronu książęcego, choć jego wpływ na rzeczywistą politykę księstwa został sprowadzony do minimum lub całkowicie zlikwidowany
W
1028
roku syn Konrada i przyrodni brat Ernesta,
Henryk III
, został królem Niemiec. Ernest został zwolniony z więzienia, nie zwrócono mu jednak samodzielnej władzy nad księstwem, gdyż odmówił wydania innych przedstawicieli opozycji.
Zginął kilka miesięcy później.