Georges Benjamin Clemenceau (ur.
28 września
1841
w
Mouilleron-en-Pareds
, zm.
24 listopada
1929
w
Paryżu
) –
francuski
pisarz, lekarz i polityk. Swoją żółtawą cerę i charakterystyczne rysy twarzy zawdzięczał przodkom pochodzenia
mongolskiego
. []
Karierę polityczną rozpoczął w okresie
Komuny Paryskiej
. Następnie był deputowanym do parlamentu
III Republiki
z partii radykalnej. Zasłynął jako znakomity mówca z ciętym dowcipem. Dzięki temu zyskał opinię mistrza w obalaniu kolejnych rządów. Jego kariera załamała się po tzw. aferze panamskiej w
1889
, gdy wyszły na jaw jego związki z Towarzystwem Budowy Kanału Panamskiego, które zbankrutowało, narażając na straty około pół miliona drobnych akcjonariuszy.
Powrócił do polityki w trakcie
sprawy Dreyfusa
, stając się jednym z czołowych zwolenników rewizji procesu, choć samego oskarżonego nie znał i zobaczył go po raz pierwszy dopiero podczas rozprawy apelacyjnej. Od
1902
roku
senator
, a następnie
minister spraw wewnętrznych
i
premier Francji
w latach
1906
-
1909
. Zaprzysięgły wróg
Niemiec
. W
1909
roku doprowadził do
trójporozumienia
Rosji,
Wielkiej Brytanii
oraz Francji. W latach
1917
-
1920
ponownie był
premierem
(w momencie, gdy bunty w armii groziły porażką w
I wojnie światowej
) i doprowadził
Francję
do zwycięstwa. Razem z
Davidem Lloydem George'em
i
Thomasem Woodrowem Wilsonem
był współtwórcą
traktatu wersalskiego
po zakończeniu I wojny światowej. Zajmował pozytywne stanowisko wobec
polskich
postulatów. Był też zwolennikiem interwencji w
bolszewickiej Rosji
.
Po porażce w wyborach prezydenckich w
1920
roku wycofał się z
polityki
. Bezwzględność w realizowaniu planów politycznych i brutalność wobec przeciwników zyskały mu przydomek "Tygrys".
Był przyjacielem malarzy
impresjonistów
, m.in.
Moneta
.
W
1922
został odznaczony
Orderem Orła Białego
[1].
Przypisy
- ↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 297.