Władysław Kucharski (ur.
23 września
1884
w
Krakowie
, zm.
27 grudnia
1964
tamże) – polski inżynier, ekonomista, działacz polityczny, przemysłowiec, poseł na
Sejm I kadencji
w
II RP
.
Życiorys
Po odzyskaniu niepodległości, od stycznia do marca 1919, kierownik Wydziału Aprowizacyjnego w
Komisji Rządzącej dla Galicji, Śląska Cieszyńskiego, Orawy i Spiszu
. Od 23 czerwca 1920 do 17 lipca 1921 był kierownikiem ministerstwa, następnie
ministrem do spraw byłej dzielnicy pruskiej
.
W latach 1919–1927 członek
Związku Ludowo-Narodowego
, w latach 1922–1927 poseł na
Sejm RP
z listy
Chrześcijańskiego Związku Jedności Narodowej
. Od 28 maja do 1 września 1923 minister przemysłu i handlu w
rządzie Wincentego Witosa
(tzw. rząd
Chjenopiasta
). Jako minister podpisał niekorzystną dla skarbu państwa umowę przekazującą kapitałowi francuskiemu (grupa kapitałowa Marcela Boussaca) odbudowane przez państwo po
zniszczeniach wojennych
Zakłady Żyrardowskie za ułamek wartości. Nakłady inwestycyjne państwa dokonane w latach 1919–1921 nie zostały zwaloryzowane pomimo wysokiej inflacji panującej w 1923. Od 1 września do 15 grudnia 1923 minister skarbu w tymże rządzie Witosa (po ustąpieniu ze stanowiska ministra skarbu
Władysława Grabskiego
), na okres jego urzędowania przypada
hiperinflacja
marki polskiej
. Kucharski był rzecznikiem zahamowania hiperinflacji poprzez zaciągnięcie kredytów zagranicznych. Wobec braku możliwości ich uzyskania w październiku 1923 wysunął projekt zrównoważenia budżetu przez specjalny jednorazowy podatek majątkowy (zrealizowany później przez
Władysława Grabskiego
). W praktyce nie podjął żadnych działań dla zdławienia hiperinflacji.
Po upadku rządu Witosa i sformowaniu
gabinetu Władysława Grabskiego
został w 1924 obarczony publicznie winą za transakcję żyrardowską, w której straty skarbu państwa oceniono na minimum 500 tysięcy ówczesnych dolarów. W związku z aferą żyrardowską w grudniu 1924
Polska Partia Socjalistyczna
złożyła wniosek o postawienie Władysława Kucharskiego przed
Trybunałem Stanu
. Wniosek nie uzyskał wymaganej większości (zabrakło kilku głosów). Z braku dowodów przestępstwa i wykorzystując przysługujący mu immunitet parlamentarny Kucharski nie poniósł odpowiedzialności karnej. Był to jeden z najpoważniejszych skandali – afer gospodarczych okresu przed
przewrotem majowym
. Kucharski przeszedł do działalności gospodarczej wycofując się z życia politycznego. Do 1939 zasiadał jako członek zarządów różnych towarzystw przemysłowych i spółek prawa handlowego.