Świadkowie Jehowy głoszą "od domu do domu" (w Portugalii)..
... na ulicy (na Ukrainie)..
...na "domowych studiach biblijnych"...
Oficjalna szacunkowa liczba aktywnych głosicieli organizacji Świadków Jehowy na świecie – również nieochrzczonych (1945-2008)
Głosiciel – kaznodzieja w religii
Świadków Jehowy
, ochrzczony lub nieochrzczony członek
zboru
, który nieodpłatnie głosi
dobrą nowinę
o Królestwie Bożym. Na całym świecie w
2009
roku było ok. 7 313 173 aktywnych głosicieli, skupionych w 105 298 zborach w 236 krajach (w Polsce 126 518 w 1 813 zborach).
Głosiciel musi spełniać określone wymagania dotyczące zagadnień religijnych (organizacyjnych),
biblijnych
(doktrynalnych) i moralnych. Każdy głosiciel może mieć przydzielony teren do służby, na którym powinien dotrzeć do wszystkich jego mieszkańców. Przydzielony teren może po jakimś czasie wymienić. Głosiciel wyruszając do służby (przeważnie razem z drugim głosicielem), rozpowszechnia nieodpłatnie najczęściej czasopisma (
Strażnica
i
Przebudźcie się!
) oraz inne
publikacje
oraz
Biblię
, zaprasza na zebrania do miejscowej
sali Królestwa
czy na
wykłady
podczas
kongresu
, albo na
pamiątkę śmierci Jezusa Chrystusa
lub proponuje ludziom bezpłatny
kurs biblijny
.
Głosiciel ma obowiązek składania comiesięcznych sprawozdań ze służby kaznodziejskiej (przeznaczonego czasu na rozmowy z innymi osobami niebędącymi świadkami Jehowy (przeliczenie na godziny), ilości rozpowszechnionych ludziom
publikacji
i z prowadzonych z zainteresowanymi tzw.
domowych studiów biblijnych
). Nie ma limitu na czas przeznaczony na służbę w danym miesiącu. W Polsce głosiciel przeznacza średnio 6 – 7 godzin w miesiącu na służbę kaznodziejską. Jednakże ochrzczeni głosiciele mogą zadeklarować, iż w danym miesiącu lub w dłuższym okresie, przeznaczą więcej czasu na głoszenie. Wtedy mogą zostać tzw.
pionierami
(głosicielami pełnoczasowymi).
Historia
Od roku
1981
zaczęto bezpłatnie rozpowszechniać
swoje publikacje
. Jeszcze przed rokiem
1903
zachęcano wyznawców, aby starali się wręczać publikacje każdej napotkanej osobie. W kilku aglomeracjach amerykańskich odwiedzono każde mieszkanie w promieniu 15 km od centrum. Część wyznawców usługiwała w charakterze tzw kolporterów, którzy rozprowadzali publikacje religijne głównie
Strażnicę
oraz Biblię. Od
1914
roku rozpoczęto zapraszanie na projekcje filmu
Fotodrama Stworzenia
.
Od roku
1919
zaczęto kłaść nacisk na to, że w dziele świadczenia jest zobowiązany uczestniczyć każdy
chrześcijanin
. W artykule Służba jest rzeczą ważną, opublikowanym w
Strażnicy
z
15 sierpnia
1922
roku (wydanie polskie z
1 października
), przypomniano
pomazańcom
, jakie to istotne, by "czynnie dostarczać drukowane poselstwo ludowi i tłumaczyć mu przy drzwiach , dając świadectwo, że
królestwo niebieskie
jest tuż przed nami." Początkowo jednak tylko nieliczni głosili od domu do domu - w roku
1922
co tydzień składało sprawozdanie z głoszenia 2712 osób. Wielu miało przed tym opory. Osoby takie wysuwały różne zastrzeżenia, ale zasadniczy problem polegał na tym, że tę formę uważały za uwłaczającą ich godności. W miarę jak przykładano coraz większą wagę do głoszenia sporo z nich opuściło organizację Jehowy. W
1926
roku najwyższa liczba głosicieli wyniosła 5937. Dwa lata później w USA nastąpił 53% wzrost ich liczby.
W następnych dziesięcioleciach do służby do domu do domu wyruszało coraz więcej głosicieli. W
1932
roku wprowadzono karty świadectwa, a w
1934
roku zaczęto korzystać w działalności ze specjalnie zaprojektowanych przez nich gramofonów i płyt z nagranymi kazaniami (90 różnych wykładów). W
1936
roku głosiciele po raz pierwszy zaczęto używać na szeroką skalę plakatów informacyjnych , które noszono głównie w dzielnicach handlowych. W roku
1940
używano ponad 40 000 gramofonów, rozpoczęto rozpowszechnianie czasopisma
Pociecha
. Dwa lata później do szkolenia głosicieli wprowadzono
Zaawansowany Kurs Służby Kaznodziejskiej
. W
1943
roku otwarto
Szkołę Gilead
. Na początku
lat 50. XX wieku
28 procent tamtejszych Świadków Jehowy ograniczało swoją działalność do rozpowszechniania ulotek i stania z czasopismami na ulicy. Ponad 40 procent uczestniczyło w służbie kaznodziejskiej nieregularnie, a nawet nie wyruszało do niej przez całe miesiące.
Sprawie tej szczególną uwagę poświęcono w roku
1953
na międzynarodowym
kongresie
w
Nowym Jorku
.
Nathan Knorr
oznajmił, że podstawowym zadaniem wszystkich chrześcijańskich
nadzorców
jest pomaganie każdemu Świadkowi w regularnym głoszeniu od domu do domu. Aby osiągnąć ten cel wdrożono ogólnoświatowy program szkoleniowy. Ci, którzy jeszcze nie wyruszali do służby od domu do domu, otrzymywali wskazówki, jak zwracać się do ludzi przy drzwiach, jak rozmawiać z nimi na podstawie Biblii i jak odpowiadać na ich pytania.
Rezultaty tego szkolenia były takie, że w ciągu dziesięciu lat liczba głosicieli na świecie wzrosła o 100 procent, liczba odwiedzin ponownych o kolejne 126 procent, a liczba studiów biblijnych o 150 procent.
W
1963
roku osiągnięto pierwszy milion głosicieli, 11 lat później liczba ta się podwoiła. W
1977
roku wprowadzono dla
pełnoczasowych głosicieli
Kurs Służby Pionierskiej
. W
1985
roku przekroczono liczbe 3 milionów głosicieli, pięć lat później 4 milionów. W
1996
roku na całym świecie działało już ich 5 milionów. W
2000
roku przekroczono liczbę 6 milionów. Obecnie na całej ziemi dobrą nowinę o Królestwie obwieszcza ponad 7,3 milionów głosicieli w 236 krajach.[1] [2]
- Pionier pomocniczy – poświęca minimum 50 godzin w miesiącu w służbie kaznodziejskiej. W roku 2009 na świecie było ich przeciętnie w każdym miesiącu 304 551, w Polsce 4 033.
- Pionier stały – poświęca co najmniej 70 godzin miesięcznie, po roku takiej służby korzysta ze specjalnego szkolenia –
Kursu Służby Pionierskiej
. W roku 2009 na świecie było ich przeciętnie w każdym miesiącu 794 317, w Polsce 6 816.
Tabela liczby głosicieli
[3]
Rok | Liczba głosicieli na świecie |
---|
1914 | 1000 |
1950 | 373 430 |
1970 | 1 483 430 |
1985 | 3 000 000 |
1993 | 4 709 889 |
1994 | 4 914 094 |
1995 | 5 199 895 |
1996 | 5 413 769 |
1997 | 5 599 931 |
1998 | 5 888 650 |
1999 | 5 912 492 |
2000 | 6 035 564 |
2001 | 6 117 666 |
2002 | 6 304 645 |
2003 | 6 429 351 |
2004 | 6 513 132 |
2005 | 6 613 829 |
2006 | 6 741 444 |
2007 | 6 957 854 |
2008 | 7 102 994 |
2009 | 7 313 173 |
Szkolenia dla głosicieli
Oprócz wymienionych szkoleń dla pionierów, wszyscy głosiciele, korzystają np. z cotygodniowych zajęć w
Teokratycznej Szkole Służby Kaznodziejskiej
,
zebrania służby
czy
zbiórki do służby polowej
i innych zebrań. Aktualne sugestie służby kaznodziejskiej oraz rozpowszechniania publikacji zamieszczane są w miesięczniku
Nasza Służba Królestwa
.
Typy głoszenia
- od domu do domu (od drzwi do drzwi) – podstawowa działalność kaznodziejska Świadków Jehowy, polegająca na odwiedzaniu wszystkich domów (mieszkań) na wyznaczonym do służby kaznodziejskiej, terenie osobistym;
- głoszenie na ulicy
- głoszenie w miejscach publicznych (np. na targu, w punktach handlowych lub usługowych, dworcach, parkach);
- głoszenie przez telefon
- głoszenie przez pisanie listów
- głoszenie nieoficjalne (np. w środkach transportu, w szkole, w miejscu pracy podczas przerw);
- głoszenie w ośrodkach penitencjarnych i więzieniach (n.p. w Polsce ok. 450 specjalnie przygotowanych kaznodziei odwiedza ponad 150 takich miejsc)
- odwiedziny ponowne u osób okazujących zainteresowanie (lub przyjmujących publikacje Świadków Jehowy);
- domowe studia biblijne (prowadzenie bezpłatnego kursu biblijnego m.in. na podstawie podręcznika
Czego naprawdę uczy Biblia?
– na świecie prowadzi się ponad 7,3 miliona takich studiów, w Polsce ok. 46 tysięcy)
-
wykłady publiczne
(przemówienie na tym zebraniu)
Zobacz też
- Liczba głosicieli Świadków Jehowy w poszczególnych krajach:
Przypisy
- ↑ Służba od domu do domu - dlaczego jest dziś tak ważna?. „
Strażnica
- wydanie do studium”.
15 lipca
2008
. Ss. str. 3-7.
- ↑
Świadkowie Jehowy - głosiciele Królestwa Bożego
- Indeks: Głosiciele
- ↑ W tabeli liczba głosicieli Świadków Jehowy dotyczy najwyższej liczby głoszących zliczonych z 12 miesięcy roku służbowego (od września do sierpnia). Dotyczy zarówno
ochrzczonych
członków Świadków Jehowy jak i nieochrzczonych zainteresowanych, którzy w danym roku oficjalnie rozpowszechniali nauki tego wyznania.