Hajnówka (
biał.
Гайнаўка, Hajnaŭka,
ukr.
Гайнівка, Hajniwka,
ros.
dawniej Гайновка Gajnawka obecnie Хайнувка Chajnuwka) –
miasto i gmina
w
województwie podlaskim
, siedziba władz
powiatu hajnowskiego
.
W latach 1975-1998
miasto administracyjnie należało do
województwa białostockiego
. Od 2007 roku w gminie wprowadzono język białoruski jako język pomocniczy.
Miasto położone na
Równinie Bielskiej
, na zachodnim krańcu
Puszczy Białowieskiej
. Ze względu na swoje położenie niedaleko
Białowieży
i puszczy nazywane jest "bramą do Puszczy Białowieskiej".
Według danych z 31 grudnia 2009[2] miasto liczyło 21 583 mieszkańców.
Ogólna charakterystyka
Miasto jest ośrodkiem turystycznym (lasy,
kolej wąskotorowa
) i ośrodkiem mniejszości białoruskiej (dzięki Muzeum Kultury Białoruskiej), którzy wg danych spisu powszechnego z 2007 r. stanowią w Hajnówce 26,41% mieszkańców. W mieście ma swoją siedzibę Zamiejscowy Wydział Zarządzania Środowiskiem
Politechniki Białostockiej
kształcący studentów na kierunkach: Ochrona Środowiska i Leśnictwo. Jest to także ośrodek
przemysłu drzewnego
i wytwórnia maszyn dla leśnictwa. Mieszczą się tu zakłady: dziewiarski, odzieżowy, przetwórstwa runa leśnego oraz spożywczy. W mieście jest 5
szkół podstawowych
, cztery
gimnazja
, dwa licea państwowe (w tym jedno z dodatkową nauką
języka białoruskiego
), zespół szkół zawodowych oraz niepubliczny zespół szkół ekonomicznych (w tym liceum). Mieści się tu także Policealne Studium Psalmistów oraz Zakład Doskonalenia Zawodowego. Co roku, w maju w mieście odbywa się
Międzynarodowy Festiwal "Hajnowskie Dni Muzyki Cerkiewnej"
. W mieście znajduje się także siedziba
Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Cerkiewnej "Hajnówka"
.
Hajnówka położona jest na Nizinie Podlaskiej, w południowo-wschodniej części województwa podlaskiego, na zachodnim krańcu Puszczy Białowieskiej. Okolice Hajnówki to rozległa równina pokryta lasami, łąkami i polami uprawnymi. Przez miasto przepływa rzeczka
Leśna Prawa
(popularnie nazywana przez mieszkańców: "Śmierdziuszka"), dopływ Bugu. Hajnówka wyrosła z osady strażnika leśnego, powstałej w XVI wieku. W roku 1589 konstytucja "Ordinato o prewentach królewskich" podzieliła dobra królewskie na dobra państwowe i stołowe. Puszcza Białowieska weszła do dóbr stołowych, przeznaczonych na utrzymanie dworu królewskiego i z tego powodu była szczególnie chroniona. Rosło znaczenie Straży Hajnowskiej.
Po
trzecim rozbiorze Polski
Hajnówka znalazła się wraz z Puszczą Białowieską w zaborze rosyjskim. W roku 1888 Puszczę Białowieską przekazano do zarządu domen carskich. W latach 1894-1906 zbudowano kolej z Bielska Podlaskiego do Białowieży i z Siedlec przez Hajnówkę do Wołkowyska. Hajnówka stała się węzłem kolejowym. Około 1900 r. zbudowano szosę z Bielska Podlaskiego do Białowieży, która przebiegała przez Hajnówkę. W czasie I wojny światowej , w 1915 r. Puszczę Białowieską zajęli Niemcy i przystąpili do jej eksploatacji. Zbudowali w Hajnówce dwa tartaki, fabrykę suchej destylacji drewna, węzeł
leśnych kolejek wąskotorowych
, warsztaty naprawcze, a w lesie około 90 km torów kolejowych służących do transportu drewna z Puszczy Białowieskiej. Władze polskie przejęły Hajnówkę w 1919 r. Zakłady przemysłowe stanowiły własność państwową i były wydzierżawione, tylko fabryka "Terbenthen" przeszła w ręce prywatne. Przez kilka lat Puszczę, kolejki i tartaki w Hajnówce dzierżawiła firma angielska The Century European Timber Corporation. Napływała do Hajnówki fala ludności z różnych stron Polski. Ponadto została tu rozwiązana białoruska dywizja gen.
Bułak-Bałachowicza
, której żołnierze osiedli w Hajnówce i Białowieży. Utworzył się swoisty konglomerat gwarowy i kulturowy, w którym Polacy stanowili około 70% ludnści. Przybysze zajmowali baraki , budowali domy drewniane, trociniaki i ziemianki. Wytyczano uliczki na szerokość rozstawu ramion ludzkich. Powoli zaczęło rozwijać się życie kulturalne i społeczne. Powstała parafia rzymsko-katolicka, zbudowano trzy szkoły podstawowe, Państwową Szkołę Przemysłu Drzewnego, internat, dom kultury, robotnicze osiedla mieszkaniowe, powstała poczta, apteka, hotel, biblioteka publiczna, dwa kina, Spółdzielnia Spożywców "Społem", Kasa Chorych. Żydzi zbudowali bożnicę i zorganizowali szkołę wyznaniową. Ludność prawosławna od 1925 r. miała kaplicę "czasownię" w domu prywatnym. Miejscowy lekarz i astronom samouk dr Tadeusz Rakowiecki wydał dwutomowe dzieło pt. "Drogi planet i komet".
W dziedzinie gospodarczej dominowały cztery zakłady przemysłowe: Fabryka Chemiczna, Zarząd Kolei Leśnych, Terebenthen i Zakłady Drzewne Lasów Państwowych, które zostały rozbudowane, nowocześnie zorganizowane i zmechanizowane tak, że w roku 1938 były największym zakładem przemysłowym i zatrudniały 1521 osób. Łącznie w zakładach przemysłowych Hajnówki pracowało 1947 osób. Hajnówka była drugim co do wielkości ośrodkiem przemysłowym w województwie. Rozwijało się rzemiosło. Osadę zamieszkiwali Polacy, Białorusini, Rosjanie, Ukraińcy, Żydzi, Niemcy. Druga wojna światowa i okupacja zahamowały rozwój osady. Zniszczeniu uległy zakłady produkcyjne, część miasta, stacja i tory kolejowe. Zginęło około 700 mieszkańców. Wyzwolenie Hajnówki nastąpiło 18 lipca 1944 r. Po wojnie odbudowano zniszczone zakłady, przebudowano większość ulic, postawiono osiem szkół, cztery kościoły różnych wyznań, dom kultury, dwa szpitale, przychodnię rejonową, stację uzdatniania wody, basen pływacki a także wprowadzono komunikację miejską.
Prawa miejskie otrzymała Hajnówka w 1951 r., a w latach 1954-1975 była siedzibą władz powiatowych. Miasto liczy ok. 25 tysięcy mieszkańców. Powstały nowe osiedla mieszkaniowe i nowe zakłady produkcyjne. Ogółem miasto posiada 12 zakładów przemysłowych i ok. 280 zakładów rzemieślniczych. Przez Hajnówkę przebiega linia kolejowa z Warszawy do Siemianówki (granica państwa). Drogi kołowe z Hajnówki prowadzą gwieździście w kierunku : Białowieży (18 km), Białegostoku przez Narew (62 km), Siemiatycz przez Kleszczele (62 km), Bielska Podlaskiego (27 km), Siemianówki przez Narewkę (23 km), Warszawy (230 km).
Geografia
Położenie
Hajnówka jest położona we wschodniej części
Równiny Bielskiej
. Najbliższe miasta to
Bielsk Podlaski
(około 30 km),
Kleszczele
(około 20 km) i
Białystok
(około 60 km).
Struktura powierzchni
Według danych z roku 2002[3] powierzchnia Hajnówki wynosi 21,29 km², w tym:
Miasto stanowi 1,31% powierzchni
powiatu
.
Demografia
Dane z 31 grudnia 2007[4]:
Opis | Ogółem | Kobiety | Mężczyźni |
---|
jednostka | osób | % | osób | % | osób | % |
populacja | 21 775 | 100 | 11 509 | 52,9 | 10 266 | 47,1 |
powierzchnia | 21,29 km² |
gęstość zaludnienia (mieszk./km²) | 1022,8 | 540,6 | 482,2 |
Według danych z roku 2002[3] średni dochód na mieszkańca wynosił 1026,2 zł.
Nazwa
Większość źródeł podaje, iż nazwa miasta pochodzi od imienia strażnika – Hayno (Hajno) – osadzonego w uroczysku
Skarbosławka
w
XVIII
wieku. Od tej pory uroczysko nosiło nazwę Haynowszczyzna zaś straż założona w tym uroczysku otrzymała miano: Straż Haynowa (Hajnowa) – w skrócie Hajnówka.
Nie jest jednak całkowicie pewne jak nazywał się pierwszy strażnik Straży Hajnowskiej. Nazwa może też pochodzić od gwarowego zwrotu "uhaj" czyli miejsce w lesie (
polana
) na którym wypasano
bydło
[5].
Historia (kalendarium)
Rzeczpospolita Obojga Narodów
-
1589
– na mocy Ordynacji Sejmu "Ordinato o prewentach królewskich" tereny Hajnówki trafiają do
dóbr stołowych
króla Polski
-
1639
– Ordynacja Sejmowa wprowadza nakaz utworzenia strażnic królewskich chroniących Puszczę
-
1670
– w
uroczysku
Skarbosławka
powstaje
strażnica
(obecnie dzielnica
Placówka
)
-
1679
– według "Opisania Puszczy" w strażnicy pełniło służbę 7
strzelców
i 2
osoczników
, pilnujących też Traktu Królewskiego do królewskiego dworu w Białowieży
-
XVIII wiek
– W uroczysku Skarbosławka, osadzono jako królewskiego strażnika człowieka imieniem Heyna (lub Hayno) – z pochodzenia prawdopodobnie Niemca.
Pod zaborem rosyjskim i I wojna światowa
Dom dróżnika wybudowany w 1906 roku
Okres międzywojenny i II wojna światowa
Pomnik upamiętniający miejsce straceń w czasie II wojny światowej w lesie w pobliżu Hajnówki
- luty
1919
– Hajnówka ponownie w granicach Polski, liczy wtedy 118 mieszkańców
-
1920
–
wojna polsko-bolszewicka
,
27 sierpnia
niedaleko drogi do Białowieży ma miejsce potyczka zwiadu z
1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej
gen.
Jana Rządkowskiego
z sowieckim pociągiem pancernym z 48 DS
-
1923
(
3 maja
) – erygowanie parafii katolickiej i urządzenie kaplicy w poniemieckim kinie
-
1924
– angielska firma
"The Century European Timber Corporation"
,popularnie zwana "Centurą" wydzierżawia tartaki i kolejki leśne – rozpoczyna się wielki napływ robotników do Hajnówki
-
1924
–
24 marca
–
pierwszy strajk w Hajnówce
na terenie
Fabryki Chemicznej
rozpoczyna falę wystąpień robotników,które trwają z przerwami do września
1939
-
1925
– pierwsza
prawosławna
kaplica w Hajnówce; Hajnówka liczy około 4000 mieszkańców z czego 70% to Polacy. Pozostali mieszkańcy to Białorusini, Żydzi, Rosjanie, Niemcy.
-
1929
– na skutek rabunkowej eksploatacji drewna, władze polskie zrywają umowę z "Centurą"
-
1930
– cztery hajnowskie fabryki zatrudniają niemal 2000 robotników
-
1934
– osada zostaje siedzibą gminy wchodzącej w skład
powiatu bielskiego
-
1936
(
9 marca
) – spalenie kaplicy przez
komunistów
i budowa nowej
-
1939
– Hajnówka liczy 17 tys. mieszkańców, działają w niej: Państwowa Szkoła Przemysłu Drzewnego, 3 szkoły podstawowe,
Towarzystwo Gimnastyczne "Sokół"
, hotel, kino Lux, kino Oko,
apteka
,
biblioteka
, Przysposobienie Wojskowe Leśników,
Związek Strzelecki "Strzelec"
, Rodzina Leśnika, zespół teatralny,
- wrzesień
1939
–
walki na terenie Hajnówki
z Niemcami podczas
kampanii wrześniowej
, zbombardowanie dworca PKP przez
Luftwaffe
-
1939
27 września
- oddziały 10 Armii Czerwonej opanowały w rejonie Hajnówki składnicę uzbrojenia, biorąc do niewoli 125 polskich żołnierzy i dwóch oficerów
-
1939
-
1941
– okupacja radziecka (deportacje ludności)
-
1941
-
1944
– okupacja niemiecka i
zagłada Żydów
-
25 czerwca
1941
– spalenie przez Niemców
synagogi
- lipiec
1944
– zniszczenie przez Niemców dworca kolejowego (data niepewna)[6]
Polska Rzeczpospolita Ludowa
III Rzeczpospolita
Stoisko z piśmiennictwem w języku białoruskim podczas festynu etnograficznego przy Muzeum Kultury Białoruskiej w Hajnówce
Rozwój urbanistyczny
Przed II wojną światową
Zachowana zabudowa przy ul. Wierobieja
Hajnówka jako miejscowość rozwinęła się w pobliżu siedziby strażnika leśnego,która znajdowała się w miejscu obecnej dzielnicy Placówka. Najstarsze osadnictwo koncentrowało się wzdłuż traktu prowadzącego z Bielska do Białowieży (obecna ulica Stefana Batorego) oraz jego przecznic (obecne ulice Lipowa, ks. Wierobieja, Grunwaldzka, 11 Listopada).
Obecnie główną ulicą miasta jest ulica 3 Maja. Jest to również wynikiem działań Niemców okupujących miasto w czasie
I wojny światowej
w latach
1915
-
1918
. Zbudowali oni bowiem w okolicach obecnego Ronda Jana Pawła II budynek administracyjno-wojskowy, który mieścił również kino i kasyno. Z jego powodu punkt ciężkości miasta przeniósł się z okolic ulicy Batorego i stał się impulsem, który spowodował wzrost znaczenia ulicy 3 Maja, która przejęła funkcję przelotową od ulicy Stefana Batorego. Budynek ten przez wiele lat pełnił funkcje dworca PKS i został zburzony w
2001
.
Zarówno przed
II wojną światową
jak i przez wiele lat po niej główną ulicą handlową Hajnówki była ulica Wierobieja (przed wojną Targowa, po wojnie Mariana Buczka) i jej okolice (świadczy o tym nazwa okolicznej uliczki Zaułek Targowy).
Niemcy okupujący Hajnówkę podczas
I wojny światowej
wybudowali tartak, który szybko stał się największym zakładem przemysłowym. Spowodowało to liczny napływ pracowników z innych części kraju co z kolei miało konsekwencje w postaci powstawania w niewielkiej miejscowości nowej licznej zabudowy. Przyjezdni osiedlali się głównie w okolicach tartaku (między ulicą Lipową a 11 Listopada, Żabia Górka, obszar między ulicą 3 Maja a ulicą Piłsudskiego). Jako że byli to najczęściej ludzie ubodzy, budowali oni prowizoryczne chaty, powstające w sposób chaotyczny i z braku terenu tak gęsty, że uliczki pomiędzy domami miały często szerokość rozstawu ramion. Pozostałością tamtej zabudowy są osiedla Żabia Górka czy obszar zawarty między ulicami Lipową i 11 Listopada.
Podczas
I wojny światowej
powstała też w Hajnówce m.in.
fabryka suchej destylacji drewna (popularnie zwaną "Chemiczną")
oraz
kolejkę wąskotorową
. W pobliżu "Chemicznej" powstało osiedle dla jej pracowników, które istnieje do dzisiaj. Osiedle obecnie nazywane po prostu
Chemiczną
wówczas było określane jako Hajnówka-Fabryczna – w odróżnieniu od Hajnówki-Wsi.
Drugą co do znaczenia ulicą miasta jest ulica Piłsudskiego. Na jej rozwój złożyła się tak bliskość tartaku jak i fabryki
terpentyny
Terebenthen, która znajdowała się na obszarze obecnego Parku Miejskiego.
W czasach II Rzeczpospolitej w latach 30. XX wieku powstały nowe osiedla mieszkalne. Były to:
- Osiedle Czworaki – pierwotnie zawarte między ulicami Białowieską, wsią
Majdan
(nazwaną tak od znajdującego się tam targu), ulicą Armii Krajowej a 3 Maja – zbudowane dla pracowników tartaku.
- Osiedle Kolejki Leśne – położone przy stacyjce kolejki wąskotorowej zamieszkane przez pracowników kolejki.
Obydwa te osiedla składały się z domów w stylu dworkowym, podzielonych na cztery mieszkania. Powstało w tym okresie także:
- Osiedle Międzytory - między torami kolejowymi do Siedlec a linią do Białowieży.
Po II wojnie światowej
Powojenna zabudowa na ul. 3 Maja
Bloki na ul. Lipowej powstałe w latach 70. XX wieku
Po II wojnie światowej przez wiele lat rozwój Hajnówki przebiegał jedynie przez przyłączenia kolejnych okolicznych wsi. Wówczas do miasta przyłączono wsie:
W niemal wszystkich tych miejscowościach (oprócz Mazur) dominuje obecnie zabudowa jednorodzinna. Pierwszym powstałym po wojnie osiedlem było
Osiedle Millenium
zbudowane z okazji Tysiąclecia Państwa Polskiego w
1966
roku. Położone przy ulicy Stefana Batorego było to też pierwsze osiedle złożone z budynków wielorodzinnych. Jeszcze w latach 60. w centrum miasta na północnej pierzei ulicy 3 Maja zbudowano trzy bloki mieszkalne w stylu
modernistycznym
, niszcząc przy tym starą drewnianą zabudowę z okresu przedwojennego. Jej pozostałością są budynki pod adresami: ulica 3 Maja 41 i 41a. Również w tym samym okresie zaczęto budować budynki wielorodzinne poza centrum miasta. Powstały wówczas dwa osiedla bloków przy ulicy Piłsudskiego:
- Osiedle "Za Pocztą" – położone u wylotu ulicy Piłsudskiego w ulicę 3 Maja
- Osiedle "Piłsudskiego" – położone między ulicami Piłsudskiego, Orzeszkowej oraz Armii Krajowej.
a także:
Powstały wtedy również pierwsze bloki (bloki Reja 1a i 3a oraz 3 Maja 58 i 60) na obszarze Osiedla Czworaki. Jednocześnie różnego rodzaje przeróbki dokonywane przez mieszkańców tego osiedla zniekształcały oryginalny kształt budynków. Duże inwestycje miały miejsce w latach 70. Wówczas powstały wielkopłytowe osiedla:
W latach 80. po południowej stronie ulicy 3 Maja zbudowano Osiedle Centrum. Na początku lat 90. ukończono budowę Osiedla Mazury. W latach 90. powstało również kilka bloków w dzielnicy Podlasie tworząc
Osiedle Podlasie
. Jednakże sama dzielnica jest zdominowana przez zabudowę jednorodzinną.
Ludzie
Zabytki
Kościół farny Podwyższenia Krzyża Świętego
Replika stacyjki kolejki leśnej
- drewniana cerkiew z
1848
r. na uroczysku
Krynoczka
- domek dróżnika z końca
XIX
w. przy ul. Warszawskiej
- budynek fabryki Suchej Destylacji Drewna z lat 20. XX w. (ul. Białostocka)
- budynek biurowy Zakładów Drzewnych z
1935
r. w stylu modernistycznym (obecnie salon meblowy firmy "Forte") przy ul. 3 Maja
[1]
- "Dom Leśnika" im. J. Piłsudskiego z
1935
r. w stylu modernistycznym (potem kino, obecnie obiekt handlowy)
- łaźnia zakładowa z
1937
r. w stylu modernistycznym (obecnie KS "Puszcza", przebudowana) przy ul. Piłsudskiego
- drewniane domy osiedla robotniczego "Czworaki" z
1934
r.
- drewniana zabudowa ulic: Kosidłów i Warszawskiej z lat 30. XX w.
- replika stacyjki kolejki leśnej z
1936
r. na terenie bazy kolejki wąskotorowej
- drewniana zabudowa pożydowska na ulicy ks. Wierobieja
- Kościół pw.
Podwyższenia Krzyża Świętego
(
1955
-
1965
) z
mozaiką
z
1977
r. w
apsydzie
według projektu prof.
Wiktora Zina
z Krakowa oraz zabytkowymi organami firmy "Schlag und Söhne" z
XIX
w. (w okresie letnim odbywają się koncerty muzyki organowej i kameralnej), nr rej.:692 z 1.02.1988[7].
-
Sobór Św. Trójcy
(cerkiew prawosławna znajdująca się na ul. Dziewiatowskiego ). Projekt świątyni opracował Architekt prof. Aleksander Grygorowicz z Poznania.
- Kościół pw.
Św. Cyryla i Metodego
na cmentarzu katolickim
- kaplica pw.
Wszystkich Świętych
na cmentarzu prawosławnym
- cmentarz żołnierzy radzieckich poległych w walkach o zdobycie miasta w
1944
r.
- poniemieckie baraki wojskowe z okresu I wojny światowej (ul. 11 listopada)
- miejsca
martyrologii
ludności miasta z okresu
II wojny światowej
: przy szosie do Białowieży
- cmentarz prawosławny z
XVIII
w. niedaleko wsi Dubiny (do 1839 r. unicki)
- kaplica pw. św. Tomasza Apostoła w Dubinach (XIX w.)
-
cerkiew
pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Dubinach (XIX w.)
- tradycyjna drewniana wiejska zabudowa z I poł. XX w. przy ul. Górnej
- kapliczka pw. Matki Boskiej Kazańskiej przy ul. Górnej
Pomnik żubra na skwerze Wasilewskiego
Ważne miejsca i obiekty
W Hajnówce
- wiata turystyczna z miejscem na ognisko koło ul. Warszawskiej (początek
szlaku niebieskiego w Puszczy Białowieskiej)
- Muzeum Kowalstwa i Ślusarstwa (ul. Lipowa)
-
Sobór Świętej Trójcy
(
1981
, A. Grygorowicz)
- zespół
boisk
i
kortów
OSiR, ul. Dziewiatowskiego
- pomnik ofiar wojen i represji na Skwerze Dymitra Wasilewskiego przy ul. Zina
- pomnik
żubra
na Skwerze Dymitra Wasilewskiego przy ul. Zina
- pomnik poległych podczas
I wojny światowej
żołnierzy rosyjskich i niemieckich przy ul. 3 Maja w miejscu ich pochówku
- pomnik kaprala
Bolesława Bierwiaczonka
poległego w
1939
r. przy ul. 3 Maja
- mogiła ofiar wojny polsko-bolszewickiej w gaju przy ul. Łagodnej na osiedlu Międzytory
- zabudowa modernistyczna centrum miasta z lat 60. XX w.
- współczesne rzeźby w Parku Miejskim
-
skatepark
ul. Parkowa
- stadion leśny przy ul. Celnej
-
stacja kolejowa
przeniesiona z leśnej osady
Czerlonka
obecnie siedziba Centrum Promocji Regionu i Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Cerkiewnej (ul. Tamary Sołoniewicz)
W najbliższych okolicach
Pomnik Ofiar Wojen i Represji na skwerze Wasilewskiego
Samorząd i administracja
Władze miasta
- Burmistrz: Anatol Ochryciuk (od 1998)
- Zastępca burmistrza: Bazyl Stepaniuk
- Sekretarz Urzędu Miasta: Jarosław Grygoruk
- Skarbnik Miasta:Halina Nowik
- Rada Miasta
- Przewodniczący Rady Miasta – Leonard Kulwanowski
- Zastępca Przewodniczącego – Piotr Markiewicz
- Zastępca Przewodniczącego – Eugeniusz Saczko
- Pozostali radni
- Alicja Chaniło
- Grażyna Dymińska
- Wiktor Dzik
- Jolanta Kulpa Krzycka
- Wiera Masajło
- Bogusław Łabędzki
- Jakub Ostapczuk
- Walentyna Ostaszewska
- Andrzej Popow
- Wiesław Rakowicz
- Wiktor Sacharczuk
- Ryszard Sokołowski
- Grzegorz Surel
- Mikołaj Szarejko
- Michał Szpakowicz
- Grzegorz Tomaszuk
- Zdzisław Wiatrowski
Inne instytucje
- Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa
- Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej
- Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie
- SANEPID
- Zakład Ubezpieczeń Społecznych
- Powiatowy Urząd Pracy
- Powiatowy Zespół Doradztwa Rolniczego
Kultura
Muzeum i Ośrodek Kultury Białoruskiej
Zieleń miejska
Parki i skwery
Skwer dr. Dymitra Wasilewskiego
- Park Miejski – ul. Parkowa
- Skwer dr. Dymitra Wasilewskiego – ul. A. Zina
- Skwer "przed SDH" ul. 3 Maja
Cmentarze
- Cmentarz rzymskokatolicki – ul. 3 Maja
- Cmentarz prawosławny – ul. M. Reja
- Cmentarz żołnierzy radzieckich – ul. 3 Maja
- Cmentarz żołnierzy niemieckich i rosyjskich z okresu I wojny światowej – ul. 3 Maja
Fragment cmentarza prawosławnego | Cmentarz rzymskokatolicki | Cmentarz żołnierzy radzieckich | Cmentarz żołnierzy niemieckich i rosyjskich z okresu I wojny światowej |
Edukacja
Szkoły podstawowe i gimnazja
- Zespół Szkół nr 1, w skład którego wchodzą:
- Szkoła Podstawowa nr 5
- Gimnazjum nr 1
- Zespół Szkół nr 2, w skład którego wchodzą:
- Szkoła Podstawowa nr 2
- Gimnazjum nr 3
- Zespół Szkół nr 3, w skład którego wchodzą:
- Szkoła Podstawowa nr 6
- Gimnazjum nr 2
- Szkoła Podstawowa nr 3
- Zespół Szkół nr 4, w skład którego wchodzą:
- Szkoła Podstawowa Specjalna
- Gimnazjum Specjalne
- Szkoła Przysposabiająca do Pracy
Szkoły ponadgimnazjalne
- Zespół Szkół Ogólnokształcących, w tym:
- I Liceum Ogólnokształcące im Marii Curie-Skłodowskiej
- Zespół Szkół z Dodatkową Nauką Języka Białoruskiego, w tym:
- II Liceum Ogólnokształcące z Dodatkowym Nauczaniem Języka Białoruskiego
- Gimnazjum z Dodatkową Nauką Języka Białoruskiego
- Zespół Szkół Zawodowych, w tym:
- 4 technika (drzewne, mechaniczne, ekonomiczne, informatyczne)
- szkoła zawodowa
- liceum profilowane (informatyczne, socjalne)
Szkoły wyższe
Zamiejscowy Wydział Zarządzania Środowiskiem Politechniki Białostockiej w Hajnówce
Sport
Transport
Szynobus na stacji kolejowej
Miasto ma połączenia kolejowe z
Czeremchą
,
Siedlcami
i
Warszawą
.
Przez miasto Hajnówka przechodzą drogi wojewódzkie:
oraz linie kolejowe:
W niedalekim sąsiedztwie miasta są następujące
przejścia graniczne
:
Białowieża
(piesze, turystyczne),
Siemianówka
(towarowe, kolejowe),
Czeremcha
(kolejowe),
Połowce
(dla samochodów osobowych z
Polski
i
Białorusi
)
Komunikacja miejska
Komunikacja miejska w Hajnówce jest obsługiwana przez trzy linie
autobusowe
. Operuje nimi Zakład Komunikacji Miejskiej w Hajnówce.
Trasy linii autobusowych
Numer linii | Rodzaj | Trasa |
---|
1 | zwykła | GÓRNA /PĘTLA/-Górna-Bielska-Targowa-(Poddolna-Długa)-Prosta-Bielska-3 Maja-Piłsudskiego (powrót:Piłsudskiego-Reja-3 Maja)-Warszawska-Judzianka(nawrót)-Warszawska-Wrzosowa-WRZOSOWA/PĘTLA/ |
2 | zwykła | DZIEŃ POWSZEDNI: PKP-Białowieska-Piłsudskiego-Reja-3 Maja-Batorego-11 Listopada-Lipowa-Szpital(nawrót)-Lipowa- Batorego-Sportowa-BIAŁOSTOCKA-Główna-DUBINY SOBOTY I DNI ŚWIĄTECZNE: PKP-Białowieska-Reja-3 maja-(sportowa-Batorego)-Lipowa-Szpital (nawrót)-Lipowa-Batorego-Sportowa-BIAŁOSTOCKA |
2s | zwykła | WRZOSOWA/PĘTLA/-Wrzosowa-Warszawska-Judzianka(nawrót)-Warszawska-Nowowarszawska-Bielska-3 Maja-Lipowa-SZPITAL |
Więcej o ZKM Hajnówka pod tym linkiem:
serwis o ZKM Hajnówka
Religia
Ludność Hajnówki jest zróżnicowana pod względem religijnym. Większość stanowią wyznawcy
prawosławia
(ponad 70%). Pozostała ludność jest w wyznania
rzymskokatolickiego
(około 25%) i protestanckiego (około 5%).
Prawosławie
Cerkiew Narodzenia Jana Chrzciciela
- ul. ks. Dziewiatowskiego 15
- ul. Warszawska 71
- parafia pw. Narodzenia św. Jana Chrzciciela,
- ul. M. Reja 12
Katolicyzm
- Kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego
- ul. Ks. Ściegiennego 3
- Kościół pw. św. Cyryla i Metodego
- ul. 3 Maja 65
- Klasztor Sióstr Klarysek od Wieczystej Adoracji
- ul. Lipowa 208
Protestantyzm
Kościół Adwentystów Dnia Siódmego
- ul. Batorego 46
- ul. Warszawska 98
- ul. Piłsudskiego 10
- ul. Południowa 20
Inne wyznania
Sąsiednie gminy
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne