Chińskie Muzeum Narodowe (
chin.upr.
中国国家博物馆;
chin.trad.
中國國家博物館;
pinyin
: Zhōngguó guójiā bówùguǎn) –
muzeum
znajdujące się w centrum
Pekinu
, przy
placu Niebiańskiego Spokoju
, naprzeciw gmachu
Wielkiej Hali Ludowej
.
Muzeum zostało wybudowane w latach
1958
-
1959
dla uczczenia 10. rocznicy powstania
Chińskiej Republiki Ludowej
[1]. Budynek zajmuje powierzchnię 69 000 m² i ma wysokość 40 metrów. Jego długość wzdłuż osi północ-południe wynosi 313 metrów, wzdłuż osi wschód-zachód 149 metrów[1]. Wejście do budynku ma formę
portyku
wspartego na ustawionych w dwóch rzędach 24 kolumnach[2], za którym znajdują się dwie pary potężnych drzwi o wysokości 39 metrów[1].
Chińskie Muzeum Narodowe podzielone jest na dwa mniejsze: w południowej części gmachu znajduje się Muzeum Historii Chin, w północnej zaś Muzeum Chińskiej Rewolucji. W Muzeum Historii Chin zgromadzono około 9 tysięcy eksponatów ilustrujących historię Państwa Środka od czasów prehistorycznych do wybuchu
I wojny opiumowej
w
1840
roku[1]. Do najcenniejszych należą skamieniałości
człowieka z Yuanmou
, gliniane i nefrytowe naczynia neolityczne,
dingi
z czasów dynastii
Shang
, wykonany z nefrytu strój pogrzebowy z czasów dynastii
Han
, porcelana
sancai
z okresu
Tang
[2].
Muzeum Chińskiej Rewolucji ilustruje ostatnie 150 lat historii kraju. Podzielone jest na trzy części, odpowiadające oficjalnemu podziałowi współczesnej chińskiej historii: od 1840 do 1911, od 1911 do 1949 i po 1949 roku[2].
Przypisy