Marcelin –
święty
Kościoła katolickiego
,
papież
w okresie od
30 czerwca
296
r. do
25 października
304
.
Nie wymienia go ani Martyrologium hieronymianum ani Depositio episcoporum, ani też Depositio martyrus.
Jego pontyfikat zaczął się za panowania
cesarza rzymskiego Dioklecjana
. Chrześcijanie byli wówczas bezpieczni i wspólnota kościelna wzrastała. Jednak w
302
współrządzący z Dioklecjanem cesarz
Galeriusz
rozpoczął walkę przeciw chrześcijanom. Za jego namową Dioklecjan wszczął prześladowania. Najpierw chrześcijańscy żołnierze musieli opuścić armię. Potem zaczęto konfiskować własność kościelną i niszczyć chrześcijańskie księgi. W końcu Dioklecjan zarządził, że chrześcijanie muszą wyprzeć się wiary albo przyjąć wyrok śmierci.
Liber Pontificalis, opierając się na zagubionych Dziejach św. Marcelina opowiada, że podczas prześladowań Dioklecjana Marcelin został wezwany, by złożyć ofiarę bogom. Ofiarował im kadzidło, lecz zaraz potem nawrócił się i wyznał wiarę w Chrystusa. Poniósł za to męczeńską śmierć wraz z kilkoma towarzyszami.
Według innych dokumentów Marcelin zdradził. Przekonanie o tym było najprawdopodobniej przyczyną milczenia o nim w dawnym kalendarzu liturgicznym. Na początku
V
w. donatyści oskarżali Marcelina i jego księży o wydanie świętych ksiąg poganom i ofiarowywanie kadzidła fałszywym bogom. Zaprzecza temu
Św. Augustyn
.
Według Liber Pontificalis, Marcelina pogrzebano
26 kwietnia
304
r., na cmentarzu
Pryscylli
, przy Via Salaria, 25 dni po śmierci. Inny katalog podaje datę
25 października
.
Wspomnienie liturgiczne przypada
2 czerwca