Region Autonomiczny Mongolii Wewnętrznej |
Nazwa chińska: 内蒙古自治区 (Nèi Měnggǔ Zìzhìqū) |
Nazwa lokalna: (Öbür mongɣul-un öbertegen jasaqu orun) |
Nazwa skrócona: 内蒙古 (Nèi Měnggǔ) |
| Położenie prowincji Region Autonomiczny Mongolii Wewnętrznej |
|
Stolica |
Hohhot
|
Języki urzędowe |
mandaryński
,
mongolski
|
Mniejszość narodowa |
Mongołowie
|
Gubernator |
Bagatur
|
Populacja | 24,137,300 os. (
2008
) |
Powierzchnia | 1,183,000 km² |
Gęstość zaludnienia | 20.2 os./km² |
Skład etniczny |
Chińczycy Han
- 79%
Mongołowie
- 17%
Mandżurowie
- 2%
Hui
- 0.9%
Dagurowie
- 0.3% |
Liczba prefektur | 12 |
Liczba powiatów | 101 |
Liczba gmin | 1425 |
ISO 3166-2
| CN-15 |
Strona oficjalna |
[1]
|
Region Autonomiczny Mongolii Wewnętrznej (
mong.
: Өвөр Монголын Өөртөө Засах Орон;
chiń.
: 内蒙古自治区;
pinyin
: Nèi Měnggǔ Zìzhìqū) –
region autonomiczny
ChRL
obejmujący południowe ziemie historycznej
Mongolii
.
Mongolia Wewnętrzna to jedna z większych jednostek administracyjnych Chin, stanowi aż 12 proc. ich powierzchni, chociaż zamieszkują ją jedynie 24 mln osób. Graniczy z prowincjami
Heilongjiang
,
Jilin
,
Liaoning
,
Hebei
,
Shanxi
,
Shaanxi
i
Gansu
, a także Regionem Autonomicznym Ningxia. Stolicą Mongolii Wewnętrznej jest
Hohhot
.
Historia
W starożytności i wczesnym średniowieczu tereny współczesnej Mongolii Wewnętrznej zamieszkiwały koczownicze ludy mongolskie, z których część okresowo znajdowała się pod chińskim panowaniem.
Od
IX wieku
tereny Mongolii Wewnętrznej znajdowały się pod panowaniem chińskich dynastii pochodzenia koczowniczego:
Liao
,
Xixia
i
Jin
.
W latach
1227
-
1234
Mongolia Wewnętrzna weszła w skład chanatu mongolskiego
Czyngis-Chana
. Za panowania
dynastii Yuan
wchodziła w skład Chin. Po upadku Yuanów w
1368
Mongolia Wewnętrzna znalazła się pod panowaniem ord mongolskich, a od jej południowej granicy rozciągnął się odbudowany
Wielki Mur Chiński
.
W latach
1626
-
1636
tereny dzisiejszej Mongolii Wewnętrznej zostały opanowane przez
Mandżurów
. Wraz z przejęciem przez Mandżurów władzy w Chinach w
1644
Mongolia Wewnętrzna stała się ich częścią.
Po powstaniu
Republiki Chińskiej
w Mongolii Wewnętrznej narodził się ruch niepodległościowy. W
1937
Japończycy dokonali inwazji na Mongolię Wewnętrzną i utworzyli marionetkowe państwo
Mengjiang
.
W
1945
Mongolię Wewnętrzną zajęła
Armia Czerwona
. W
1947
przyłączono ją ponownie do
Chin
, nadając jej autonomię.
Step
w Mongolii Wewnętrznej
Geografia
Terytorium regionu obejmuje na ogół zrównaną wyżynę, stanowiącą część wielkiej
Wyżyny Mongolskiej
, wzniesioną średnio powyżej 1000 m
n.p.m.
W południowej części regionu wchodzi weń szeroką pętlą rzeka
Huang He
. Z wyżyny wznoszą się izolowane masywy górskie, zbudowane z odpornych utworów krystalicznych - na północ od zakola Huang He pasma Wula Shan (2130 m) i Daqing Shan (2400 m), w zachodniej części zakola masyw Zhuozi Shan (3015 m). Klimat jest silnie kontynentalny, z dużymi wahaniami temperatur nie tylko w ciągu roku, ale i w ciągu doby. Roczna suma opadów wynosi do 150 mm na zachodzie do 40 mm na wschodzie. Poza Huang He nie ma tu w zasadzie stałych rzek, lecz wyłącznie
okresowe
, wysychające w lecie i wpadające do bezodpływowych jezior słonych lub ginące w pustyni. Lasów poza zaroślami wzdłuż Huang He brak. Większą część powierzchni regionu zajmują suche
stepy
, przechodzące bliżej granicy z Mongolią w
półpustynie
z ubogą roślinnością, rozsianą kępkami. Typowa piaszczysta pustynia -
Ordos
rozciąga się wewnątrz zakola Huang He, sięgając do poprowadzonego wzdłuż jej południowej granicy
Wielkiego Muru
.