Flisz karpacki – to seria naprzemianlegle ułożonych warstw skał osadowych morskiego pochodzenia, składająca się z ławic i warstw na przemian
zlepieńców
,
piaskowców
,
mułowców
i
iłowców
, rzadziej
rogowców
i
margli
. Powstała na dnie mórz wskutek działalności tzw.
prądów zawiesinowych
, które doprowadziły do charakterystycznego, frakcjonalnego uwarstwienia.
Uwarstwienie frakcjonalne fliszu charakteryzuje się nagromadzeniem grubego materiału skalnego w obrębie
spągu
warstwy i stopniowe przechodzenie w materiał coraz drobniejszy, aż do osadów ilastych w obrębie
stropu
danej warstwy.
Proces powstawania fliszu karpackiego trwał wiele milionów lat. Teren dzisiejszych np.
Beskidów
przykrywały wody przybrzeżnego morza
Tetyda
. Na jego dnie osadzał się, w formie charakterystycznych warstw, materiał znoszony przez wody z pobliskiego lądu. Później nagromadzony
zdiagenezowany
materiał skalny uległ
sfałdowaniu
, nasunięciu ku północnemu zachodowi, północy, północnemu wschodowi i wschodowi w formie
płaszczowin
i wypiętrzeniu.
Z fliszu karpackiego zbudowane są
Karpaty Zewnętrzne
(zwane też fliszowymi). Osadami fliszowymi wypełnione są także doliny otaczające
Tatry
(
Orawa
,
Podhale
wraz z Kotliną Zakopiańską i
Gubałówką
– tzw. flisz podhalański – oraz
Liptów
i Spisz).
Zobacz też