Medytacja ignacjańska
Medytacja ignacjańskaMedytacja ignacjańska – metoda
modlitwy
w religii
katolickiej
według
świętego Ignacego z Loyoli
, założyciela
jezuitów
, zwana także
rozmyślaniem
. Jest obok
kontemplacji
ignacjańskiej, ignacjańskiego
rachunku sumienia
oraz innych modlitw jednym z ćwiczeń duchownych. Medytacja, którą proponuje
św. Ignacy Loyola
, jest zatrzymaniem się nad
Słowem Bożym
.
Ignacy Loyola
wypracował tę metodę w efekcie własnych doświadczeń
modlitewnych
. Ich wyniki spisał w
Ćwiczeniach duchownych
, w których podaje praktyczne i duchowe wskazówki do odprawiania
rekolekcji ignacjańskich
. Budowa medytacji ignacjańskiej- Medytacja zaczyna się od przygotowania dalszego. Polega ono na przeczytaniu fragmentu
Pisma Świętego
, skupiając się na słowach lub zdaniach, które najbardziej pobudzają uczucia medytującego. Przygotowuje się również wtedy
puncta
, czyli kolejne punkty według których człowiek będzie chciał przeprowadzić medytacje.
- Następuje potem przygotowanie bliższe, czyli nastawienie myśli i serca na zbliżającą się modlitwę. W wybranym miejscu i pozycji zaczyna się od znaku Krzyża. Rozważając Narodzenie Pana
Jezusa
, należy wyobrazić sobie, że jest się tam i słyszy się rozmowę między Maryją a Józefem, płacz samego
Jezusa
, odgłosy zwierząt. Do tego wyobrażenia można wrócić w każdej chwili w trakcie medytacji. W ostatnim punkcie przygotowania należy pomyśleć o celu, w jakim podejmuje się tę modlitwę, jeśli jest to np. medytacja o grzechu, to może to być wyzbycie się go i zobaczenie perfidii działania
Szatana
.
- W centralnej części medytacji medytujący powoli zastanawia się nad kolejnymi
punctami medytacji
, nad słowami, które zwracają uwagę. Czasami jedno słowo wystarczy na godzinę
modlitwy
.
- Po medytacji następuje chwila refleksji, jest to podsumowanie medytacji ze zwróceniem uwagi na słabsze jej momenty, by następnym razem łatwiej przystąpić do
modlitwy
.
Cechy charakterystyczne- Wyciszenie wewnętrzne i zewnętrzne, skupienie się na medytowanych treściach oraz wyeliminowanie źródeł tego hałasu (w niektórych częściach świata praktykuje się medytację ignacjańską z wykorzystaniem muzyki).
- Odpowiednie miejsce, umożliwiające swobodną i wolną od hałasów
modlitwę
, nie ma ograniczenia co do ilości osób w jednym pomieszczeniu.
- Stała postawa podczas
modlitwy
.
Święty Ignacy Loyola
dopuszcza klęczenie, siedzenie, stanie, leżenie na wznak, natomiast podczas refleksji chodzenie.
- Stały czas trwania medytacji ignacjańskiej (przygotowanie dalsze – ok. 15min, przygotowanie bliższe i medytacja – 45 minut, refleksja – 15 minut).
- Towarzyszenie
kierownika duchowego
.
Święty Ignacy Loyola
zaleca, by refleksjami z medytacji dzielić się z
kierownikiem duchowym
, który to będzie słuchał i kierował postępem duchowym medytującego.
- Medytacje powtórkowe. Autor Ćwiczeń duchownych zaleca powtarzanie medytacji, by każda następna ułatwiła znalezienie tego, czego pragnie medytujący.
Zobacz też Linki zewnętrzne
Inne hasła zawierające informacje o "Medytacja ignacjańska":
Kontemplacja (katolicyzm)
...
Medytacja ignacjańska
Medytacja ignacjańska – metoda
modlitwy
w religii
katolickiej
według
świętego Ignacego z ...
Metta
...
Buddyzm
...
Augustyn z Hippony
...
Kabała
...
Izaak Luria
...
Kościoły i związki wyznaniowe w Polsce
...
Mistyka
...
Istota
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Medytacja ignacjańska":
01. Rozwój człowieka (plansza 18)
...
028 Kultura i życie codzienne wczesnośredniowiecznej Europy (plansza 14)
...
005. Indie (plansza 9)
...
|