Żeremie – konstrukcja ochronno-lęgowa budowana przez
bobry
. Zależnie od właściwości terenu żeremia mogą być zlokalizowane w jamie wyrytej w stromym
brzegu
, lecz częściej bywają lokalizowane na podwyższeniach, w
obszarze zabagnionym
. Żeremia osiągają 1 do 3 metrów wysokości i średnicę do 12 metrów. Są budowane z
gałęzi
drzew
,
roślinności
miękkiej i mułu. Do ich wnętrza bobry dostają się umieszczonym pod wodą wejściem (lub kilkoma). Na zewnątrz, nad wodę, mniej lub bardziej wystają dachy żeremi, przez które do wnętrza dociera
powietrze
. Zwykle zimą poziom wody jest najniższy i wtedy bobrowe domki są najbardziej widoczne. W lecie bobry mają większe możliwości regulowania poziomu wody i żeremia są mniej widoczne.
Zimą
, gdy woda zamarznie, prawie cała aktywność bobrów koncentruje się w obszarze żeremi i w bezpośrednim ich sąsiedztwie. Przygotowane wcześniej i zgromadzone w wodzie zapasy gałęzi są zjadane na miejscu lub wciągane do środka, a po objedzeniu z łyka tworzą wewnątrz podwyższenie, na którym bobry mogą spać za dnia i rodzić młode. Podwyższenie zazwyczaj znajduje się ok. 20 cm nad poziomem wody. Sama przestrzeń sucha ma około 50 cm wysokości, a mieści się w niej do 8 bobrów (rodzice i 2-3 mioty). Drugą część chaty zajmuje
woda
. Nadmiar gałęzi jest usuwany w bezpośrednim sąsiedztwie, powodując stopniowe przyrastanie wielkości żeremi. W norach bobry nagarniają ziemię ze ścian bocznych i
sufitu
. Gdy sufit się zawali, wtedy niepotrzebny otwór zwierzęta zatykają gałęziami. W okresach
powodziowych
bobry mogą budować tymczasowe schronienia w kępach krzewów wystających nad wodę. Budowę nowego żeremia bobry zazwyczaj zaczynają z końcem sierpnia lub dopiero we wrześniu. Chatki są stożkowate i wyglądają jak kupa
chrustu
na opał. Gałęzie są mocowane w ziemi i przy pomocy przednich łap oblepiane mułem wewnątrz i na zewnątrz. Przy ubytku wody muł szybko obsycha, nie pozwalając żadnemu
drapieżnikowi
na dostanie się do wnętrza. Oblepianie mułem równocześnie sprzyja pogłębianiu kanałów służących do dostarczania drzewnego pokarmu. Z pierwszymi przymrozkami bobry dodatkowo izolują chatki nową warstwą gliny. Zimą we wnętrzu zachowana jest dodatnia
temperatura
, woda więc nie zamarza i bobry mają możliwość swobodnego wychodzenia na zewnątrz (mogą do 15 minut nie oddychać). W silne mrozy nad chatkami unosi się
para
, co jest ewidentną oznaką ich obecności. Bobry dbają o czystość swoich żeremi i nigdy nie zaśmiecają ich
ekskrementami
i resztkami pożywienia.
Bobrowa tama. Razem z żeremiami zapewnia bezpieczeństwo kolonii
Żeremia zamieszkane są otoczone wodą, której poziom reguluje cała
kolonia
, budując i uszczelniając
tamy
. Tamy są budowane poniżej żeremi. Tama spowalnia nurt, podnosi poziom wody i poszerza teren zalany. Bobry wodą mogą bezpiecznie dotrzeć do nowych drzew i ścinać je bezpośrednio do wody, tym samym ułatwiając sobie transport gałęzi na tamy i w pobliże żeremi. Ścięte drzewa zanurzone w wodzie dłużej zachowują świeżość
łyka
.