Poznańska szkoła metodologiczna (szkoła poznańska)- polski nurt
marksizmu
który odrzucał tzw. "humanistyczną interpretację marksizmu" starając się inkorporować do filozofii marksistowskiej elementy
pozytywizmu
i osiągnięcia
szkoły lwowsko-warszawskiej
. Szkoła poznańska koncentrowała się na zagadnieniach epistemologicznych i metodologicznych - w obręb jej zainteresowań wchodziła jednak przede wszystkim epistemologia historyczna, metodologia nauk humanistycznych i filozoficzne podstawy humanistyki (rozpatrywane z punktu widzenia marksizmu za pomocą metod analitycznych). Obok filozofów "szkoła poznańska" objęła więc także wielu historyków i metodologów historii. Do rozwoju filozofii analitycznej w
UAM
przyczynił się
Kazimierz Ajdukiewicz
. Główni reprezentanci szkoły byli jego sukcesorami - należeli do nich Jerzy Giedymin,
Jerzy Kmita
,
Leszek Nowak
i
Jerzy Topolski
.