Piotr Aleksandrowicz Smirnow,
ros.
Пётр Александрович Смирнов (ur.
29 maja
1897
w Biało-Chołuminskij Zawod, gubernia Wiatka, zm.
23 lutego
1939
w
Moskwie
) –
komandarm
1. rangi, pierwszy minister Marynarki Wojennej
ZSRR
, rosyjski
działacz komunistyczny
,
politruk
, ofiara
wielkiego terroru
.
Urodził się w rodzinie robotniczej. Po ukończeniu w
1913
szkoły rzemieślniczej został uczniem ślusarza. Później pracował w fabryce. W marcu
1917
roku został członkiem
SDPRR(b)
.
Od 1917 w Gwardii Czerwonej, potem służył w tworzonej Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej (RChACz). W okresie marzec – kwiecień 1918 komisarz Północnego Oddziału Lotniczego stworzonego dla zdławienia powstania w guberni permskiej. W czasie wojny domowej 1918 –
1919
komisarz pułku, 1919 –
1920
komisarz brygady, potem w Oddziale Politycznym Armii na Froncie Wschodnim, Południowo-Wschodnim i Kaukaskim. w
1921
uczestniczył w zdławieniu powstania marynarzy w
Kronsztadzie
. W l. 1921 – 1924 komisarz dywizji, korpusu w Północno Kaukaskim, Moskiewskim i Nadwołżańskim Okręgach Wojskowych. W maju 1924 wyznaczony na zastępce szefa Oddziału Organizacyjnego Zarządu Politycznego RChACz. Na tym stanowisku do
1926
z przerwą na ukończenie Wyższych Kursów Akademickich pracowników politycznych RChACz. Od 1926 członek Rady Wojskowej, szef Zarządu Politycznego
Floty Bałtyckiej
, Północnokaukaskiego, Nadwołżańskiego (1931-33), Białoruskiego (1933-35) i Leningradzkiego (1935-37) Okręgów Wojskowych. W czerwcu
1937
szef Głównego Zarządu Politycznego Armii Czerwonej, po zdjęciu
J. Gamarnika
, od października jednocześnie zastępca komisarza Obrony
ZSRR
. Pierwszy komisarz (minister) Floty Wojennej ZSRR po jej wydzieleniu z ministerstwa obrony od 30 grudnia 1937.
Jeden z głównych organizatorów represji w armii. Sankcjonował lub był inicjatorem aresztów dużej liczby oficerów dowódców i pracowników politycznych RChACz, potem Marynarki Wojennej.
Członek Centralnego Komitetu Wykonawczego (rząd) ZSRR 7. kadencji, deputowany Rady Najwyższej ZSRR 1. kadencji.
Aresztowany 30 czerwca 1938 (oficjalnie zdjęty ze stanowiska 8 września). Skazany 22 lutego
1939
"za udział w spisku wojskowo-faszystowskim" i 23 lutego 1939 rozstrzelany. Zrehabilitowany w
1956
.
Odznaczenia:
Order Lenina
,
Order Czerwonego Sztandaru
.
Bibliografia
- Wojenno Morskoj Słowar, Wojennoje Izdatielstwo, Moskwa 1990.