Kalendarz żydowski, lub hebrajski (
hebr.
הלוח העברי) -
kalendarz
lunarny
(obecnie
solarno-lunarny
), używany przez plemiona
semickie
od czasów przedhistorycznych. Ostateczną postać nadał mu w roku
359
Sanhedryn
pod przewodnictwem Hillela II.
Długość roku zwykłego może wynosić 354, 355 lub 356 dni. Długość roku przestępnego może wynosić 383, 384 lub 385 dni. Są to lata odpowiednio: ułomne, zwykłe i pełne. W roku ułomnym cheszwan ma jeden dzień mniej. W roku pełnym kislew ma jeden dzień więcej.
Rachuba lat
W kalendarzu żydowskim
rachuba lat
zaczyna się od dnia stworzenia świata 6 dni, które wg ustaleń żydowskich autorytetów religijnych nastąpiło 7 października 3761 p.n.e., stąd np. w roku 2010 trwa żydowski rok 5770/5771. Rok religijny rozpoczyna się jesienią 1. dnia miesiąca tiszri (wrzesień/październik).
Miesiące
Rok
hebrajski dzieli się na 12
miesięcy
liczących 29 lub 30 dni, ponadto co trzy, rzadziej co dwa lata, dla zrównania cyklu solarnego z lunarnym dodawany jest dodatkowy, trzynasty miesiąc zwany adar bet, adar szeni (adar II) lub weadar mający 29 dni. Drugi adar dodawany jest w ramach 19-letniego okresu (
cykl Metona
), obejmującego następujące po sobie lata, a dodawany jest zawsze do 3, 6, 8, 11, 14, 17 i 19 roku tego okresu. Nazwy miesięcy wywodzą się z tradycji
babilońskiej
. Poszczególne miesiące rozpoczynają się od
nowiu księżycowego
(Rosz chodesz).
kalendarz żydowski z 1831 (5591), ()
Nazwy miesięcy:
tiszri
,
cheszwan
,
kislew
,
tewet
,
szwat
,
adar
I,
adar
II (Weadar),
nisan
,
ijar
,
siwan
,
tamuz
,
aw
,
elul
, mające na przemian 30 (tiszri) lub 29 dni. Początek miesiąca tiszri i święto nowego roku (
Rosz ha-Szana
) przypada na okolice
równonocy jesiennej
.
Linki zewnętrzne