Japoński Kościół Prawosławny (
jap.
日本ハリストス正教会 ≈ nihon halisutosu sejkiōkaj) — cerkiew autonomiczna, wchodząca w skład
Patriarchatu Moskiewskiego
. Skupia około 40 tysięcy wiernych zamieszkujących na terenie
Japonii
.
Historia
Prawosławie
w
Japonii
pojawiło się w
XIX wieku
wraz z rosyjskimi dyplomatami i handlowcami. W
1859
otworzono w
Hakodate
pierwsze przedstawicielstwo dyplomatyczne Cesarstwa Rosyjskiego w Japonii. Kapelanem konsulatu mianowano
hieromnicha
Mikołaja (Kosatkin)
. Głównym jego zadaniem miała być duszpasterska opieka nad personelem placówki, ale wkrótce rozpoczął nieoficjalną
misję
. W
1870
władze japońskie wyraziły zgodę na prowadzenie oficjalnej misji. Wówczas Synod Kościoła Rosyjskiego
6 kwietnia
1870
zdecydował
erygować
rosyjską misję duchowną
w Japonii. Głównym jej organizatorem zostaje hieromnich Mikołaj, wkrótce podniesiony do godności
archimandryty
. Przetłumaczono na
język japoński
Pismo Święte
,
Liturgię
i inne księgi liturgiczne. W
1873
zostały uchylone wszystkie zakazy wobec misji, co w znacznym stopniu zdynamizowało jej rozwój. W
1875
wyświęcono na kapłana pierwszego Japończyka Pawła Sawabe.
30 marca
1880
Synod Kościoła Rosyjskiego podjął uchwałę o powołaniu misyjnego
biskupa
dla Japonii. Pierwszym biskupem został archimandryta Mikołaj. W
1906
podniesiony do godności
arcybiskupa
.
Pod koniec życia arcybiskup Mikołaj miał do pomocy 34
kapłanów
, 8
diakonów
, 116
katechetów
.
Arcybiskupstwo
posiadało 175
cerkwi
i domów modlitwy należących do 226 parafii. Liczba wiernych przekroczyła 30 tysięcy.
Po śmierci arcybiskupa Mikołaja w
1912
jego następcą został biskup
Sergiusz (Tichomirow)
- późniejszy
metropolita
japoński. Ustawa rządu japońskiego z
1939
ograniczyła działalność misji. Zakładała ona, że główne stanowiska w Kościele muszą być piastowane przez Japończyków. Metropolita Sergiusz złożył urząd i przez dwa lata Kościołem zarządzał protoprezbiter Arseniusz (Iwasawa).
W
1941
rodowity Japończyk Jan Ono złożył
śluby zakonne
z imieniem Mikołaj. Następnie został podniesiony do godności metropolity. Po zajęciu Japonii w
1946
przez
USA
wystosował list do
patriarchy Aleksego
z prośbą o ponowne włączenie pod
jurysdykcję
Kościoła macierzystego. Władze amerykańskie nie zezwoliły przedstawicielom
patriarchy
na wjazd do Japonii w celu kanonicznego uregulowania stosunków kościelnych. Wobec powyższego podporządkowano parafie Kościołowi prawosławnemu w USA - metropolicie Teofilowi. Biskup Mikołaj przeszedł w stan spoczynku. Zarządzanie przejął przybyły w styczniu
1947
przybyły z
Pittsburgha
biskup Beniamin (Basałyk). Doprowadziło to do podziału Kościoła. Część duchownych pozostała wierna patriarchatowi moskiewskiemu.
Do likwidacji rozłamu doszło dopiero w
1964
. Wówczas do Tokio przybył biskup
woroneski
i
lipecki
Włodzimierz. W katedrze odprawiono nabożeństwo, podczas którego do kanonicznej i liturgicznej jedności przyjęto duchowieństwo dotychczas podporządkowane biskupom amerykańskim.
W
1969
nadzwyczajny Sobór Kościoła Japońskiego zwrócił się do Kościoła rosyjskiego z prośbą o udzielenie
autonomii
. W
1970
patriarcha Aleksy I nadał Kościołowi japońskiemu autonomię w ramach patriarchatu moskiewskiego. Pierwszym zwierzchnikiem Autonomicznego Kościoła Japonii zostaje arcybiskup Włodzimierz (Nagossaki). Od
1972
do
1999
funkcję tę pełni metropolita Teodozjusz. Obecnie zwierzchnikiem Cerkwi jest arcybiskup Daniel (Nusziro). W listopadzie 1999 odbyła się jego
chirotonia biskupia
, a
14 maja
2000
intronizacja
na
tron
zwierzchnika Japońskiego Autonomicznego Kościoła, Arcybiskupa Tokijskiego i Metropolity Japonii.
Siedziba
metropolity
i katedralny
sobór pod wezwaniem Zmartwychwstania Pańskiego
znajdują się w
Tokio
.
Struktura Cerkwi
Cerkiew podzielona jest na trzy
diecezje
: wschodniojapońską z katedrą w
Sendai
, zachodniojapońską z katedrą w
Kioto
oraz tokijską. W sumie 150
parafii
z 30
kapłanami
i około 40 tys. wiernych. W
prefekturze Chiba
znajduje się męski
monaster
Świętej Zofii.
Lista metropolitów Japonii
Linki zewnętrzne