Schemat powstawania jeziora przybrzeżnego
Jezioro przybrzeżne –
zbiornik wodny
całkowicie oddzielony od
morza
mierzeją
, niegdyś
zatoka
morska,
laguna
(
jezioro lagunowe
),
liman
(
jezioro limanowe
) czy
delta rzeki
(
jezioro deltowe
). Po latach, z powodu braku dostępu do wody słonej, jeziora przybrzeżne zawierają wodę słodką. Ich powstanie tłumaczy się odcięciem zatok morskich piaszczystymi mierzejami, utworzonymi w wyniku akumulacyjnej działalności morza.
Jeziora przybrzeżne w Polsce
Większość jezior przybrzeżnych w Polsce to zbiorniki rozległe i płytkie, ze słabo rozwiniętą
linią brzegową
, a także dużymi wahaniami poziomu lustra wody, które przekraczają nawet 100 cm. Cechami które charakteryzują te jeziora są: duże falowania,
eutrofizacja
wód, dobre natlenienie wód aż do dna, mętność wód (widzialność od 0,5 do 1 m), lekkie zasolenie. Z powodu słabej przezroczystości i silnego falowania w takich zbiornikach bardzo słabo rozwija się rośliność podwodna.
Strefę przybrzeżną
zarasta najczęściej roślinność szuwarowa[1].
Przykłady jezior przybrzeżnych w Polsce:
Sarbsko
,
Łebsko
,
Jezioro Dołgie Wielkie
, Jezioro Dołgie Małe,
Gardno
,
Wicko
,
Bukowo
,
Jamno
,
Koprowo
,
Resko Przymorskie
i
Liwia Łuża
.
Przypisy