Longyearbyen - stolica
Svalbardu
, liczy ponad 1,8 tys. mieszkańców. Ośrodek wydobycia węgla kamiennego, port lotniczy, centrum turystyki.
Historia
Islandzkie kroniki podają informacje o odkryciu
Svalbardu
w
1194
. Rosyjscy naukowcy utrzymują, że wyspa została zasiedlona przez rosyjskich osadników w
XV wieku
.
W
1596
do wyspy dotarł
holenderski
podróżnik
Willem Barents
. W miejscu obecnego osiedla w
XVI
-
XVIII
istniała osada myśliwska, w której mieszkali łowcy przygód i myśliwi z całej Europy Północnej. Pod koniec
XIX wieku
odkryto tu bogate złoża surowców mineralnych, a w
1899
rozpoczęto wydobycie
węgla kamiennego
. W
1906
osadę Longyearbyen założył
John Munroe Longyear
, główny właściciel firmy Arctic Coal Company of Boston. W
1916
norweska firma Store Norske Spitsbergen Kulkompani odkupiła kopalnię i osadę
Longyeara
.
Na mocy podpisanego w
1920Traktatu Spitsbergeńskiego
cały archipelag oddano pod zarząd administracyjny
Norwegii
, która przejęła Svalbard dopiero w
1925
roku. Longyearbyen stało się nieformalną stolicą Svalbardu.
Znaczny rozwój osady nastąpił po
II wojnie światowej
, kiedy odbudowano ją po zniszczeniach wojennych. W
2002
utworzono zarząd osady, która do tej pory była własnością najpierw Store Norske Spitsbergen Kulkompani, a od
1976
państwa norweskiego, podlegając jednocześnie tzw. sysselmannowi, czyli
gubernatorowi Svalbardu
.
Galeria
Longyearbyen z lotu ptaka
Longyearbyen (panorama)
Panorama Longyearbyen
Główny deptak w Longyearbyen
Główny deptak w Longyearbyen
Budynek The University Centre in Svalbard (UNIS) w Longyearbyen
Nieczynna kopalnia węgla w Longyearbyen
Bank w Longyearbyen jest jednym z niewielu budynków, gdzie nie wolno wchodzić z bronią
Kościół w Longyearbyen
Cmentarz w Longyearbyen
Tablica upamiętniająca Johna M. Longyeara, założyciela Longyearbyen
Longyearbyen
Na mapach:
78°13'N 15°33'E / 78.217, 15.55
Longyearbyen
Longyearbyen
HerbHerb LongyearbyenuLongyearbyen z lotu ptakaLongyearbyen z lotu ptaka
Dewiza
: "unikt, trygt og skapende"("wyjątkowe, ...