Spotkanie w Telgte (niem. Das Treffen in Telgte) –
powieść z kluczem
Güntera Grassa
z 1979 r. (wydanie polskie 1992).
Utwór opisuje fikcyjne spotkanie niemieckich poetów i pisarzy (także teologów piszących pieśni kościelne) i muzyków mające się odbyć w
Telgte
w 1647 r. Uczestnicy spotkania są często
ideologami
i
politykami
zwalczających się zaciekle sił
katolickich
i
protestanckich
. Mają intelektualnie, w oparciu o znane im wszystkim pojęcia literackie i
humanistyczne
i wspólnej mowy, znaleźć rozwiązanie niemożliwe na gruncie politycznym i militarnym. Celem jest zbliżenie stanowisk i zakończenie
wojny trzydziestoletniej
.
Inicjatorem spotkania jest
Simon Dach
, wykładowca poezji na
Albertynie
w
Królewcu
.
Hans Jakob von Grimmelshausen
jako oficer cesarski zajmując gospodę Libuszki w Telgte zapewnia uczestnikom spotkania w miarę spokojne miejsce dyskusji i aprowizację.
W spotkaniu, odbywającym się w trudnych, wojennych czasach u schyłku
wojny trzydziestoletniej
, bierze udział 21
artystów
z całych
Niemiec
, m.in.
śląscy
artyści
Andreas Gryphius
,
Daniel Czepko von Reigersfeld
, Johannes Scheffler znany jako
Angelus Silesius
), a także
Paul Gerhardt
, Georg Philipp Harsdörffer czy muzycy
Heinrich Albert
i
Heinrich Schütz
.
Pod kierownictwem Simona Dacha, poeci czytają więc swoje manuskrypty, które komentowane są przez innych uczestników, poruszających też sytuację
języka niemieckiego
po latach wojny. W międzyczasie spożywa się posiłki i przepija winem. Po kilku dniach gospoda staje w płomieniach i uczestnicy rozjeżdżają się nie wyznaczając terminu następnego spotkania. Jednak zbliżenie pozostaje w umysłach twórców.
Kończący wojnę
pokój westfalski
podpisano w pobliskim
Münster
w niecały rok później.
Pod pretekstem spotkania w Telgte Grass opowiada o spotkaniach i dyskusjach ważnej dla jego twórczości
Grupy 47
. W
1958
r. Günter Grass otrzymał tam nagrodę literacką za pierwszy rozdział
Blaszanego Bębenka
.