Siły Zbrojne Południa Rosji (
ros.
Вооружённые силы Юга России) –
antybolszewicka
armia rosyjska, powstała pod koniec
1917
. Nazwa funkcjonująca od stycznia 1919, gdy doszło do zjednoczenia
Armii Ochotniczej
z
Armią Dońską
do których przyłączyły się inne związki operacyjne
białych
Rosjan.[1]
Zorganizowali ją generałowie rosyjscy:
Anton Denikin
,
Ławr Korniłow
i
Michaił Aleksiejew
. Początkowo dowódcą Armii był Korniłow (do swej śmierci
13 kwietnia
1918
), następnie gen.
Anton Denikin
.
Wiosną
1919
armia rozpoczęła natarcie z Północnego Kaukazu w kierunku
Moskwy
, w czerwcu zajmując
Donbas
i
Charków
, a następnie
Kijów
. Na zdobytych ziemiach ukraińskich głoszono ideę jedynej i niepodzielnej Rosji, niszczono ukraińskie szkoły i organizacje kulturalne, wprowadzano masowe represje wobec ukraińskiej inteligencji.[2]
31 sierpnia
1919
opuściła Kijów, który został zajęty przez armię
URL
i wspomagające ją oddziały
UHA
. Walki pomiędzy Armią Ochotniczą a wojskami ukraińskimi trwały przez wrzesień i październik 1919. Z powodu ciężkiej sytuacji (epidemia
tyfusu
, brak amunicji) Komenda Główna UHA była zmuszona podpisać
6 listopada
1919
(oficjalnie 17 listopada) umowę o wejściu UHA w skład Armii Ochotniczej. Na wypełnienie tej umowy nie wyraził zgody dyktator
ZURL
Jewhen Petruszewycz
, zresztą i tak nie zrealizowano jej z powodu szybkich sukcesów wojsk bolszewickich rozpoczynających walkę przeciw AO i jej szybkiego odwrotu.
Resztki rozbitej Armii Ochotniczej wycofały się na
Krym
, i na przełomie marca i kwietnia
1920
weszły w skład armii gen.
Wrangla
.
Dowódcy Armii Ochotniczej
Przypisy
- ↑ Wojciech Materski "Na widecie", Warszawa 2005, s. 51.
- ↑ "W sierpniu 1919 zaczął Denikin na zajętych przez siebie obszarach brutalnie dusić wszelkie przejawy życia narodowego Ukraińców ( zamknięcie szkół , zlikwidowanie prasy, barbarzyńskie palenie na placach miejskich księgozbiorów i w ogóle wszelkich druków ukraińskich) w dodatku odbierając chłopom zagarnięte przez nich obszary dworskie." :
Władysław Pobóg-Malinowski
"Najnowsza historia polityczna Polski" t.2 cz.1 Londyn 1956 s. 170, por też s. 207 i passim.